نگرش به مشوق‌هاي دولتي در خصوص فرزندآوري و ارتباط آن با ترجيحات باروري در زوجين مراجعه كننده به مراكز بهداشت داراي مركز مشاوره پيش از ازدواج در شهر مشهد

Attitude toward Governmental Incentives on Childbearing and its Relationship with Fertility Preferences in Couples Attending Premarital Counseling Clinic in Health Centers in Mashhad

زمينه و هدف: با توجه به كاهش شديد ميزان باروری كل در ايران نسبت به سه دهه قبل و تغيير سياست‌های جمعيتی كشور در سال 1391 و پيشنهاد ارائه مشوق‌های دولتی برای فرزندآوری، مطالعه حاضر با هدف بررسی نگرش به مشوق‌های دولتی فرزندآوری و ارتباط آن با ترجيحات باروری در زوجين در آستانه ازدواج، در شهر مشهد، در سال 1392 انجام شد. روش كار: در يك مطالعه مقطعی 450 زوج مراجعهكننده به مراكز بهداشت پيش از ازدواج در شهر مشهد به روش نمونه‌گيری آسان انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های ترجيحات باروری ميلر و نگرش به مشوق‌های دولتی در خصوص فرزندآوری گردآوری و با استفاده از ضريب همبستگی اسپيرمن و آزمون تی مستقل تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين نمره تمايل به فرزندآوری در زوجين بر اساس مقياس درجه‌بندی عددی از (1 تا 10) معادل 2.88± 5.58، ميانگين تعداد دلخواه فرزند 1.11± 2.37 و ميانگين فاصله دلخواه ازدواج تا تولد فرزند اول 20.64± 31.01 ماه بود. نگرش به مشوق‌های دولتی در خصوص فرزندآوری با ميل به فرزندآوری (p<0.001) و تعداد دلخواه فرزند (p<0.001) رابطه معكوس و با فاصله دلخواه ازدواج تا تولد فرزند اول (p<0.001) رابطه مثبت و معناداری داشت. نتيجه‌گيری: يافته‌ها حكايت از تمايل اكثر زوجين به دو فرزندی و تمايل به فاصله‌گذاری نسبتاً طولانی بين ازدواج تا تولد فرزند اول دارد. يافته‌ها بيانگر نگرش مثبت به تأثير مشوق‌های دولتی برای فرزندآوری در زوجينی بود كه تمايل به باروری كمتر و تأخير در شروع فرزندآوری ترجيح داشتند.

Background and purpose: Since last three decades a rapid reduction was seen in the total fertility rate in Iran. Therefore, the government’s policy on childbearing has changed and some incentives have been offered in 2012 to increase the rate of childbearing. This study aimed at determining the relationship between governmental incentives on childbearing and the attitude of couples attending premarital counseling clinics in health centers in Mashhad in 2013 towards fertility preferences. Material and methods: The participants were 450 couples who referred to the health centers for premarital counseling. Demographic information was collected and the Miller’s Childbearing Questionnaire (1995) was used. Data was then analyzed using Pearson correlation and independent t-test. Results: The coupleʹs desire for childbearing was calculated based on a numerical rating scale (1 to 10). The mean score for the desire for childbearing was 5.58 ± 2.88. The mean number of desired children was 2.37 ± 1.11and the mean of desired interval between marriage and the birth of first child was 31.01 ± 20.64 months. Inverse relationship was seen between the attitude toward governmental incentives on childbearing and the desire for childbearing and desired number of children (P<0.001). However, significant correlation was observed between the attitude toward governmental incentives on childbearing and the desired interval between marriage and the birth of first child (P<0.001). Conclusion: The results showed that the majority of couples were interested in having two children. Also, an increase was seen in the interval between marriage and the birth of first child. This study showed a positive effect of governmental incentives for childbearing in couples who tend to have lower fertility rate and delayed onset of childbearing.