نقش ميانجيگري توانمندسازي ساختاري بين هوش معنوي و توانمندسازي روانشناختي

Structural Empowerment as a Mediator between Spiritual Intelligence and Psychological Empowerment

با توجه به اهميت مقوله توانمندسازي و نيز نقش مديران سازمان در توانمندسازي كاركنان، هدف اين پژوهش بررسي نقش توانمندسازي ساختاري به عنوان متغير ميانجي بين عامل فردي هوش معنوي و توانمندسازي روانشناختي در ميان مديران ناجا است. در يافتههاي پژوهش علاوه بر اينكه ميزان هر يك از اين عوامل به صورت ميانگين و مقدار همبستگيهاي بين آنها ارايه شده؛ نقش هوش معنوي در تبيين توانمندسازي روانشناختي و ساختاري به صورت مستقيم بيان شده است. علاوه بر اين با توجه به ميزان اثر غيرمستقيمي كه هوش معنوي از طريق توانمندسازي ساختاري بر روي توانمندسازي روانشناختي دارد، ميتوان استنباط كرد كه توانمندسازي ساختاري به عنوان ميانجي، نقش تعيين كنندهاي در تبيين توانمندسازي روانشناختي ايفا كرده است.

Abstract W ith regard to the importance of empowerment and also the role of managers in empowering their staff, the aim of the current research is to investigate the role of structural empowerment as a mediating variable between the individual factor of spiritual intelligence and psychological empowerment in managers of the Iranian PoliceOrganization. In the findings of research, in addition to the amount of these variables as means and their correlations being given, the role of spiritual intelligence in determining structural and psychological empowerment has been directly addressed. Moreover, with regard to the indirect effect which spiritual intelligence has through structural empowerment on psychological empowerment, it can be concluded that structural empowerment, as a mediating variable, has an important role in determining psychological empowerment.