تاثير آينه درماني بر اندام فوقاني مبتلاي بيماران سكته مغزي مزمن: گزارش دو مورد

Mirror therapy in treatment of affected upper extremity in chronic stroke patients: Report of 2 cases

زمينه و هدف: در سالهای اخير تحريكات مغزی، مشاهده فعاليت و تمرينات تصور ذهنی بعنوان گزينه هايی غير تهاجمی و جالب توجه در كنار درمان های رايج توانبخشی بيماران نورولوژيك ظهور يافته اند. آينه درمانی با استفاده از فيدبك های بينايی يكی ديگر از اين روش های نوظهور است كه اثرات درمانی آن برروي اندام فوقانی مبتلای بيماران سكته مغزی همچنان مورد تحقيق می باشد. در اين گزارش موردی تاثير آينه درمانی در درمان اندام فوقانی فلج دو بيمار سكته مغزي شرح داده ميشود. روش بررسی: 2 بيمار بزرگسال مبتلا به همی پلژی ناشی از سكته مغزی با سابقه ابتلای 1 و 5 سال، برای 12 جلسه تحت آينه درمانی قرار گرفتند. هر جلسه آينه درمانی 45 تا 60 دقيقه بطول می انجاميد كه در آن بيماران تحت نظارت مستقيم درمانگر تمرينات تعيين شده ای را اجرا می كردند. بيماران از لحاظ عملكرد و بهبود سطح حركتی، اسپاستيسيته، دامنه حركتی و قدرت گرفتن قبل و بعد از يك ماه درمان مورد ارزيابی قرار گرفتند. يافته ها: در هر دو فرد عملكرد و سطح بهبود حركتی، دامنه حركتی فعال و قدرت گرفتن اندام فوقانی سمت درگير بهبود يافتند و اسپاستيسيته تنها در بيمار دوم كاهش نشان داد. نتيجه گيری: آينه درمانی برای 12 جلسه احتمالاً در درمان اندام فوقانی سمت مبتلای اين دو بيمار مبتلا به سكته مغزی مزمن موثر بوده است.

Background and Aim: In recent years transcranial stimulations, action observation and motor imagery training have emerged as nonaggressive and attractive choices beside the common rehabilitation treatments for neurologic patients. Mirror therapy using visual feedbacks is one of these newfound methods that its therapeutic effects on impaired upper limb of stroke patients are still under investigation. In this case report, Impact of mirror therapy in treatment of the paralyzed upper extremity in 2 stroke patients will be described. Materials and Methods: Two adult patients with hemiplegia due to cerebrovascular accident and with 1 and 5 years passed since stroke went under 12 sessions of mirror therapy. Each session of mirror therapy lasted 45 to 60 minutes in which patients have been practicing specific exercises under direct supervision of therapist. Patients were evaluated for function and motor recovery level, spasticity, range of motion and power grip before and after one month of treatment. Results: In both individual, function and motor recovery level, active range of motion, and power grip were improved and spasticity just showed a decrease in one of the patient. Conclusion: Mirror therapy for 12 sessions can be beneficial to treatment of affected upper extremity in these two stroke patients