نسبت حكمت و حكومت از ديدگاه افلاطون و فارابي

Relation of Philosophy and Rule of Society from Standpoints of Plato and Farabi

افلاطون و فارابي با طرح مدينه فاضله در جهت نيكبختي جامعه انساني كوشيدند. هر دو با بيان اينكه تنها از راه جامعه حكمت‌محور مي‌توان به سعادت حقيقي دست يافت، شرط اساسي و بنيادين چنين اجتماعي را حاكم حكيم و زمامدار فيلسوف مي‌دانند. در حقيقت، آنچه در منظومه فكري اين دو پيشگام در طرح مدينه فاضله ضرورت پيدا مي‌كند زيستن در پرتو حكمت و حكومت حكيم است كه موجبات سير صعودي و، در نهايت، وصول به قله كمال را فراهم مي‌آورد. پژوهشِ پيشِ‌رو، با ژرف‌انديشي در آثار افلاطون و فارابي، به تبيين جايگاه اساسي حكمت و حاكمان حكيم در مدينه فاضله پرداخته و سپس اشكال مختلف حكومتي اين دو فيلسوف را مورد مداقه قرار داده است. ادامه سخن در وصف خصوصيات و شرايطي است كه يك زمامدار فيسلوف بايد دارا باشد. پايان بخش سخن بررسي مقايسه‌اي ديدگاه افلاطون و فارابي است.

Plato and Farabi made attempts to design Ideal City for happiness of society. Both of them maintain that the real happiness of community depends on the pursuit of wisdom (philosophy). accordingly they hold that only philosopher –king is qualified to run such a society. Indeed what urged these two forerunners to design Ideal City is to live in the light of wisdom and rule of philosopher that contribute man to attain ascending journey and finally the pinnacle of perfection. Reflecting on the works of both Plato and Farabi, the present article is an attempt to explain the high status of wisdom and philosopher-ruler in Ideal City and then scrutinize the various forms of government envisaged by these two philosophers. The qualifications and characteristics that such a ruler should enjoy are also dealt with in the article which finally makes a comparison between these two great thinks.