اندازه دولت و بيكاري در اقتصاد ايران

Government Size and Unemployment in Iran

بيكاري يكي از مهم‌ترين چالش هاي پيش روي اقتصاد ايران به شمار مي‌رود كه بر عملكرد اقتصاد و جامعه اثرگذار است. هدف از اين مقاله بررسي اثر اندازه دولت بر نرخ بيكاري در اقتصاد ايران است. براي اين منظور با استفاده از مدل كريستوپولس، لويزيدس و تسوناس (2005) ارتباط اندازه دولت - نسبت مخارج دولت به توليد ناخالص داخلي- و بيكاري در اقتصاد ايران طي دوره 1391-1353 بررسي گرديد. نتايج برآورد مدل آستانه اي در اين تحقيق نشان مي دهد تا وقتي اندازه مخارج دولت كمتر از 2484/0 باشد، افزايش اندازه مخارج عمراني دولت باعث كاهش قابل توجه نرخ بيكاري شده است اما پس از حد آستانه‌اي مذكور، اثر اندازه مخارج عمراني بر كاهش نرخ بيكاري به ميزان قابل توجهي كاهش يافته است كه مي تواند از تبعات اثر ازدحامي فعاليت هاي گسترده دولت باشد كه فضا را بر بخش خصوصي تنگ تر نموده است. همچنين نتايج برآورد مدل نشان مي‌دهد كه نرخ تورم اثري منفي و معني دار بر نرخ بيكاري دارد كه تاييدي بر صحت منحني فيليپس در اقتصاد ايران است.

Unemployment is one of the most important challenges of Iranian economy that affects the society and economic performance. The aim of this paper is to investigate the impact of government size on unemployment rate in Iranian economy. By using the model of Christopoulos, Loizides & Tsionas (2005), the relationship between government size and unemployment has been investigated during 1974-2012. The results of threshold model indicate that when the government size is less than 0.2484, increasing of government size has a significant negative impact on unemployment but after the mentioned threshold value, due to crowding out effect of government intervence, government size has a significant positive impact on unemployment. Also, the results of estimation show that inflation has a significant negative impact on unemployment that confirms Philips curve in Iranian economy.