بررسي اثربخشي آموزش راهبردهاي معنوي بر ميزان تاب‌آوري و اميدواري دانشجويان جديدالورود

Effectiveness of Spiritual Strategy Training on the Resilience and Optimism of Newly-arrived Students

مقدمه: يكي از مشكلات دانشجويان جديدالورود مسيله احساس غربت، تنهايي، دلتنگي براي خانواده و شهر است. كنار آمدن با اين احساس به عوامل متعددي از جمله ميزان تاب‌آوري و اميدواري دانشجويان دارد و در اين راستا سبك مقابله مذهبي مي‌تواند بر ميزان تاب‌آوري و اميدواري آنان بيفزايد. پژوهش حاضر جهت بررسي اثربخشي آموزش راهبردهاي معنوي بر ميزان تاب‌آوري و اميدواري دانشجويان جديدالورود دانشگاه سيستان و بلوچستان در سال تحصيلي 92-91 طراحي شد. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي (طرح پيش آزمون- پس آزمون) با گروه كنترل است. جمعيت مورد مطالعه دانشجويان جديدالورود مراجعه‌كننده به مركز مشاوره دانشگاه سيستان و بلوچستان در مهرماه 1391 بود كه احساس غربت، بي تابي و نگراني داشتند. ابتدا به شيوه نمونه‌گيري در دسترس تعداد 48 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و سپس به شيوه تصادفي در دو گروه مساوي قرار گرفتند. گروه مداخله در چهار هفته و طي هشت جلسه به صورت گروهي تحت آموزش‌هاي راهبردهاي معنوي قرار گرفت و گروه كنترل هيچ گونه مداخله‌اي دريافت نكرد. ميزان تاب‌آوري و اميدواري دو گروه در دو مرحله (قبل از شروع مداخله و سه هفته پس از مداخله) از طريق مقياس‌هاي تاب‌آوري كانر و ديويدسون (2003) و اميدواري اسنايدر (1991) با استفاده از آزمون آماري تحليل كواريانس و با كمك نرم‌افزار SPSS17 مورد مقايسه قرار گرفت. يافته‌ها: پس از مداخله ميانگين نمرات تاب‌آوري (001/0p < ) و اميدواري (001/0p < ) گروه مداخله در مقايسه با گروه كنترل به‌طور معني‌داري افزايش يافته بود. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد آموزش راهبردهاي معنوي در افزايش ميزان تاب‌آوري و اميدواري افراد موثر است.

Introduction: One of the newly arrived students is homesickness, loneliness, longing for the family and the city. Cope with the feeling of a variety of factors, including the amount of resilience and hope students and therefore religious coping style can increase the resilience and hope to them. The present study was performed to assess the effectiveness of spiritual strategy training on the resilience and optimism of newly-arrived students at Sistan and Baluchestan University in 2012-2013. Methods: This quasi-experimental study (pretest-posttest control-group design) was performed on newly-arrived students with feelings of homesickness, impatience, and concern, referring to the counseling center of Sistan & Baluchestan University in October 2012. In total, 48 students were selected via accessible sampling and were randomly divided to two equal groups. The intervention group was trained on spiritual strategies in eight sessions within four weeks and the control group received no interventions. The study instruments included Connor-Davidson Resilience Scale (2003) and Snyder’s hope scale (1991), which were executed at baseline and after the interventions (after three weeks). The analysis of covariance was performed using SPSS version 17. Results: After the intervention, the mean scores of resilience (P < 0.001) and optimism (P < 0.001) significantly improved in the intervention group in comparison with the control group. Conclusion: The findings showed that spiritual strategy training is effective in increasing people’s resilience and optimism.