تعاملات دانشجويان، انگيزش و كنشگري رشته‌اي

Student Interactions, Motivation and Disciplinary Activism

اين مقاله بر اساس پژوهشي در بين 361 نفر از دانشجويان رشته‌هاي علوم‌اجتماعي تدوين شده است. هدف از ارايه اين مقاله ارزيابي مناسبات و تعاملات دانشجويان در قلمروهاي گوناگون از جمله در زمينه‌هاي اجتماعي و آموزشي است. پنداشته‌هاي نظري اين پژوهش برآمده از آراي نظريه‌پردازان جامعه‌شناسي علم است و بر اساس آنها تعاملات بين دانشجويان در ايجاد انگيزش و انرژي عاطفي و نيز يادگيري و موفقيت تحصيلي آنان تاثيرگذار است. اين تحقيق با روش پيمايشي و با كاربرد ابزار پرسشنامه انجام شده و داده‎ها با استفاده از روشهاي آماري توصيفي و استنباطي و توسط نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شده‎اند. يافته‌هاي اين پژوهش برخي از فرضيات تدوين شده را اثبات مي‌كند. بر اساس اين يافته‌ها دانشجويان با يكپارچگي اجتماعي بيشتر يادگيري تعاملي بيشتري دارند. اين دانشجويان انگيزش و انرژي عاطفي بيشتري دارند و از رشته تحصيلي و استادان خود راضي‌ترند. دانشجويان يكپارچه‌تر پيشرفت تحصيلي بيشتري دارند و از خوداثربخشي بالاتري برخوردارند. دستاورد اصلي پژوهش فراهم ساختن زمينه‌هاي تجربي براي جلب توجه پژوهشگران و سياستگذاران به اهميت فضاي ارتباطات دانشجويي در پيشرفت تحصيلي و گسترش احساس رضايت و اثربخشي در بين آنان است.

This paper is based on a research study conducted among 361 students of various disciplines of social sciences from Alzahra, Tehran, Tarbiat Moalem, Shahid Beheshti and Allameh Tabatabaei universities. The purpose of this study is to evaluate the relationships and interactions of students with one another in different domains including social and educational fields. The theoretical framework of this research study is based upon the view points of theorists of sociology of science, according to which the role of studentsʹ interactions as well as group activities are examined with respect to their formation of motivation, emotional energy and social and disciplinary activism. The findings of this study will help proving some of the theories developed in the field, according to which one can conclude that the greater the studentsʹ social integration, the greater their interactive learning. Such students have stronger motivation and emotional energy and are more satisfied with their major and professors. The more integrated the students, the greater progress they will make in their studies and the more self-efficacy they will develop. The main achievement of this study, taking account of effective variables, is thus to draw the attention of researchers and policy makers to the important role that social variables and factors, especially the space of student relationships play in educational progress and the creation and promotion of a sense of satisfaction among students, not to mention their degree of self-efficacy. Key Words: Sociology of Science, Student Interactions and Relationships, Educational Progress, Student Self-Efficacy, Social Space of Science, Student Participation & Disciplinary Satisfaction.