بررسي غلظت فلزات سنگين جيوه (Hg)، سرب (Pb)، آرسنيك (As) و كادميوم (Cd) در بافت آبشش و عضله طوطي ماهي زردپولك (Scarus ghobban) در شمال خليج فارس

Study on heavy metals concentration of Ag, Pb, As and Cd in gill and muscle tissues in Blue-barred parrotfish (Scarus ghobban) in North of Persian Gulf

در اين تحقيق عناصر سنگين و سمي جيوه، سرب، آرسنيك و كادميوم كه از عناصر اجباري سازمان بهداشت جهاني و سازمان غذا و داروي امريكا براي سنجش در ماهيان خوراكي است، در عضله و آبشش 60 گونه طوطي ماهي زردپولك (Scarus ghobban) صيد شده در شمال خليج فارس، پس از نمونه برداري و آماده سازي با روش طيف سنجي جذب اتمي با شعله براي جذب كادميوم، سرب و آرسنيك و روش طيف سنجي جذب اتمي مجهز به سيستم توليد بخار سرد براي جيوه در سال 1392 مورد سنجش قرار گرفت. نتايج نشان دادند كه ميزان تجمع فلزات در آبشش ماهي بيشتر از عضله و از اختلاف معني دار آماري برخوردار بود (05.0p < ). ميزان ميانگين و انحراف معيار غلظت سرب، جيوه، كادميوم و آرسنيك در بافت عضله به‌ترتيب (100±238، 20±50.5، 72±170،30±105 ميكروگرم بركيلوگرم وزن خشك) و در آبشش (108±373، 30±92.1، 80±196، 60±142 ميكروگرم بر كيلوگرم وزن خشك) بود. در هر دو اندام الگوي تجمع زيستي فلزات سنگين از سرب > كادميوم > آرسنيك > جيوه تبعيت كرد. مقادير به‌دست آمده با حد مجاز و سطح استاندارد اين عناصر ارايه شده از سوي سازمان‌هاي استاندارد مختلف در جهان براي طوطي ماهي مقايسه شد. ميزان فلز كادميوم از حد استانداردهاي جهاني موسسه استاندارد ايران، اتحاديه اروپا و استاندارد كشور چين بالاتر بود اما براي ساير فلزات از حد استانداردهاي مزبور پايين تر بود.