خلود نفس از ديدگاه ابن سينا

Immortality of Soul from Ibn Sina’s Viewpoint

نفس با تعلق خود به بدن و به كارگيري آن تا حدي به كمال مي‌رسد؛ ولي همراهي آن دو هميشگي نيست؛ چرا كه ماده هميشه در تغيير (كون و فساد) است و نفسِ مجرد سرانجام مسير جديدي را در پيش خواهد گرفت. بنابراين مرگ به معناي نابودي نيست؛ بلكه قطع علاقه نفس به بدن مادي است. ابن‌سينا نفس همه انسان‌ها را جاودان مي‌داند. از نظر وي، نفس جوهري مستقل و فقط در مقام فعل محتاج به بدن است. او معاد روحاني را با براهين عقلي اثبات مي‌كند؛ اما از اثبات معاد جسماني اظهار عجز مي‌نمايد و در نتيجه آن را تنها از طريق دلايل نقلي قابل پذيرش مي‌داند.

Human soul can be perfected by being related to, and making use of, the body. Relation of these two, however, is perpetual. For matter is in constant change (generation and corruption) and thus soul lead finally a new course and sort of life. Death accordingly does not mean annihilation but a kind of separation of body and soul Ibn Sina held all human souls to be immortal. To him, soul is an independent substance which needs body only in the stage of acting. He proved the spiritual resurrection by rational arguments. Avicenna confessed to be unable to demonstrate the reality of bodily resurrection and maintained that it would be acceptable on the ground of revealed proofs