بررسي آثار فقهي، حقوقي تعهد ثالث به پرداخت مهريه درنكاح دايم

Legal Effects of Third Partyʹʹs Commitment to Pay Dowry

در عقد نكاح مرد مكلف است تا مالي را تحت عنوان مهريه به زن تمليك كنديا آن را مثابه يك تعهد مالي برعهده گيرد. از نظرفقهي دليل متقني بر اينكه مهر لزوماً بايد از دارايي زوج باشد وجود ندارد. بنابراين شخص ثالث غير از زوج مي تواند مال خود را به عنوان مهريه قرار دهد يا به پرداخت مهريه متعهد گردد. تعهد ثالث به پرداخت مهريه در بردارنده آثار فقهي و حقوقي متعددي است، سوال اساسي در اين زمينه اين است كه تعهد ثالث به پرداخت مهر از حيث آثار با زماني كه زوج متعهد به تاديه مهر است مساوي است يا متفاوت؟ اگرچه بين اين دو تعهد شباهت هايي وجود دارد، اما در موارد انحلال نكاح و حق حبس تفاوت هايي مشاهده مي گردد. در اين نوشتار به بررسي اين تفاوت ها از منظر فقه اماميه با تاكيد بر حقوق ايران مي-پردازيم

In marriage the husband is obliged to give money as dowry to the woman or to take it as a commitment. There is no legal reason that the dowry shall be the property of the husband. So someone other than husband can give or be obligated to pay dowry. Partyʹs commitment to pay the dowry involves several legal effects. The basic question in this context is that the commitment of third party is equal to pay dowry by husband himself or it is different? There are many similarities between the two cases, but in dissolution of the marriage commitment and the right of lien, some differences are seen. This article surveys these differences in Imamiyah jurisprudence with emphasizing on Iranʹs civil law.