بررسي عدم پذيرش اعتبار احكام كيفري كشورهاي خارجي در تعزيرات منصوص شرعي در حقوق ايران

Causes of Refusing to Accept the Validity of Foreign Judgments about Tazirat in Iranʹʹs Law

بر اساس تبصره 2 ماده 115 قانون مجازات اسلامي مصوب 1392 اگر شخصي در خارج از كشور مرتكب جرمي شود كه مجازات آن تعزير منصوص شرعي است حتي اگر در كشور خارجي به موجب ارتكاب اين جرم، محكوم به مجازات شود و تمام مجازات را هم تحمل كند طبق قانون مجازات اسلامي در ايران قابل تعقيب، محاكمه و مجازات است. منظور از تعزيرات منصوص شرعي، مجازات هاي خاص است كه توسط شارع مقدس نوع و اندازه آن براي گناهان موجب تعزير مقرر شده و در قانون ايران نيز براي بعضي جرايم موجب تعزير آمده است نظير: همجنس گرايي مردها، اقرار به زنا كمتر از چهار بار كه به ترتيب در مواد 237 و 232 قانون مجازات اسلامي آمده است. حكم تبصره 2 ماده 115 برخلاف قاعده منع مجازات مضاعف و استثنايي است، فلذا بايد مضيق تفسير گردد، بنابراين اگر ايراني غيرمسلمان در خارج از ايران مرتكب جرم تعزير منصوص شرعي گردد كه در آن كشور جرم است، در صورت تحمل مجازات، به جرم او در ايران رسيدگي نخواهد شد. همينطور حتي اگر شخصي در جرم با تعزير منصوص شرعي معاونت كند كه در خارج از كشور واقع شده است چنانچه به سبب اين معاونت در كشور خارجي تعقيب و مجازات شده باشد در ايران تعقيب و مجازات نخواهد شد.

According to clause 2 of article 115 of the Islamic penal code adopted in 2013, if a person commits a crime abroad, those laws that stipulate sentences for Tazir offences, they should be just as responsible for the crime as if they committed it in their sponsor nation and under Iranʹs Islamic penal code, he may be prosecuted, tried and punished for their crimes even if he is sentenced to be punished on that country. Specific punishments has been prescribed in Islamic law for a discretionary punishments such as male homosexuality (article 237 of the Islamic penal code), admitting to adultery (article 232 of the Islamic penal code) if a man or woman confesses to adultery less than four times. Clause 2 of article 115 of the judgment is contrary to the prohibition against double punishment and needed to be interpreted cautiously. If an Iranian person who is non-Muslim commits a crime outside of Iran which is considered to be as Ta’azirat penalties on that country he shall not be sentenced to Ta’zirat punishment if he has borne the punishment. Similarly, if a person who aids and abets in a discretionary crime outside of Iran, he shall not be sentenced to Ta’zirat punishment if he has borne the punishment on that country.