نقش سرمايه ي اجتماعي در توسعه ي پايدار محلي (مورد مطالعه: محله ي نارمك تهران)

The role of social capital in sustainable local development: A case study of Tehran Narmak neighborhood

گسست در ساختار فضايي ـ اجتماعي شهرها در روند برنامه هاي توسعه اي حاضر، رشد فزاينده شهرنشيني و تغيير در ماهيت و پيچيدگي مسايل شهري، موجب ناكارآمدي برنامه ريزي و مديريت شهري در مقياس كلان شده است. اين امر ضرورت توجه به سطوح پايين تر و داشتن نگاه از پايين به بالا را به منظور حل پايدار مسايل شهري، بيش از پيش آشكار ساخته است. در اين راستا توجه به سرمايه هاي اجتماعي به عنوان دارايي كه در ميان اجتماعات اين سكونتگاه ها جاري است، راه حلي مناسب براي دستيابي به مولفه هاي توسعه ي پايدار اين محلات به شمار مي آيد. هدف پژوهش حاضر تبيين توسعه ي پايدار محلي و مولفه هاي آن و تاثير سرمايه ي اجتماعي به عنوان رويكرد دارايي ـ مبنا در دستيابي به پايداري در سطح محله ي نارمك تهران است. روش شناسي تحقيق، رويكرد كمي ـ تحليلي است. در بخش مباني نظري و ادبيات موضوع از روش اسنـادي استفـاده گرديد و از روش هاي ميداني و پيمايشي مانند تهيه ي پرسش نامه استفاده شده است. براي برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 383 نفر از ساكنان محله ي نارمك با استفاده از نمونه گيري تصادفي براي توزيع پرسشنامه انتخاب شدند. فرضيه ي تحقيق بر اين استوار است كه بين سرمايه ي اجتماعي موجود در اجتماعات محلي و توسعه ي پايدار محلي ارتباط معناداري وجود دارد. شاخص هاي مورد بررسي از مطالعات و تجربيات داخلي و خارجي استخراج گرديد و با روش پيمايش و تحليل پرسشنامه در محله ي نارمك شهر تهران مورد سنجش قرار گرفته است. براي تعيين ارتباط بين سرمايه ي اجتماعي و توسعه ي پايدار از آزمون همبستگي پيرسون بين مولفه هاي سرمايه ي اجتماعي و توسعه ي پايدار محلي استفاده گرديد. نتايج پژوهش بيانگر اين امر است كه مقدار ضريب پيرسون در بين تمامي مولفه هاي سرمايه ي اجتماعي و توسعه ي پايدار بيش از 92/0 است. كه اين امر بيانگر رابطه ي مثبت و معناداري ميان مولفه هاي سرمايه ي اجتماعي و توسعه ي پايدار محلي است.

A fracture in social-spatial structure of cities in current developmental programs, the growth in urbanization, and changes in the nature and complexity of urban issues have led to an inefficiency in urban planning and management on a massive scale. Such an issue, more often than not, calls for a need to pay attention to lower levels and to have a bottom-up look to find a permanent solution to these urban issues. In this regard, attention to social capital as an available asset in the communities of such residences seems to be an appropriate solution to achieve sustainable development. The present study, utilizing social capital as an asset-based approach, aims at elaborating on sustainable local development and its components and the impact on sustainability achievement at the neighborhood level in the Narmak neighborhood of the city of Tehran. To estimate sample size, Cochran’s formula was utilized, according to which 383 participants from Narmak neighborhood residents were randomly selected to be given questionnaires. The research is based on the hypothesis that there is a significant correlation between social capital in local communities and sustainable local development. The factors under investigation were extracted from national and international experiences and studies and tested using survey and questionnaire in Tehran’s Narmak neighborhood. To determine a relationship between social capital and sustainable local development, Pearson correlation test was used. The results indicated that the Pearson correlation coefficient between all the factors of social capital and those of sustainable development is over 92 percent, indicating a significant positive relationship among social capital and sustainable local development factors.