بررسي وضعيت تخصيص بيماران اورژانسي قلب و عروق و داخلي در پايگاه هاي اورژانس شهر شيراز و ارايه الگوي بهينه با استفاده از مدل حمل و نقل

Allocation of Cardiovascular and Internal Emergency Patients in Shiraz Emergency Stations: presenting the optimal pattern using transportation model

مقدمه: تصميم گيرندگان سلامت در تمام دنيا با منابع محدود و نيازهاي نامحدود افراد جامعه رو به رو هستند. بنابراين تخصيص بهينه اين منابع مخصوصاً در بخش سلامت و مهم تر از آن در سيستم اورژانس امري ضروري به نظر مي رسد. هدف از انجام اين پژوهش، تعيين ميزان بهينه بودن تخصيص بيماران در پايگاه هاي اورژانس شهر شيراز به بيمارستان ها از طريق مدل حمل و نقل بود. روش‌ها: اين پژوهش، مطالعه اي توصيفي- تحليلي است كه به صورت مقطعي انجام شد. جهت انجام اين پژوهش سه نوع داده مورد نياز بود: تعداد بيماران انتقال يافته از پايگاه هاي اورژانس به بيمارستان هاي دولتي، متوسط فاصله محل حادثه در محدوده پايگاه هاي مختلف تا بيمارستان هاي دولتي و تعداد تخت هاي بخش اورژانس. سپس مدل حمل و نقل با توجه به داده هاي به دست آمده در بالا، ساخته شد. آنگاه مدل را در برنامه Lingo قرار داده و جواب هاي بهينه به دست آمد. نتا‌يج: با توجه به داده هاي به دست آمده از واحد اورژانس مركزي مشخص شد كه در شش ماه دوم سال 1388، تعداد بيماران دريافتي بيمارستان نمازي 4233 ، بيمارستان فقيهي 1087، بهشتي 1999 و علي اصغر 14 بوده است. پس از مدل سازي با قرار دادن مدل در نرم افزار Lingoنتايج تخصيص بيماران به اين قرار بوده است: بيمارستان هاي نمازي584، فقيهي 1529، بهشتي 3600 و علي اصغر1620. بحث و نتيجه‌گيري: براساس يافته هاي به دست آمده از مدل سازي بهينه بخش اعظم بيماران بايد به بيمارستان هاي بهشتي و علي اصغر منتقل شوند كه اين امر بيانگر اين است كه بيمارستان هاي فوق الذكر بايستي به لحاظ منابع انساني و تجهيزات پزشكي مجهز شوند.

Background: Healthcare authorities, in all around the world, are faced with resources limitations and limitless needs of citizens. Therefore, optimal resources allocation, particularly in the health sector and emergency system, seems to be of great importance. The present study aimed to determine the optimality rate of patientsʹ distribution to hospitals by emergency stations based on the transportation model. Methods: In the current descriptive-analytical, cross-sectional study, three required data including the number of patients transferred from the emergency stations to the state hospitals, the average distance between the incident place and the state hospitals and the number of beds in the emergency departments were determined. Then, the transportation model was created based on the above data. Afterwards, the model was put in the LINGO software and the optimal results were obtained. Results: The data provided by the Central Emergency Unit showed that from Sep. 2009 to March 2010, the number of transferred patients had been 4233 to Namazi, 1087 to Faghihi, 1999 to Beheshti, and 14 to Ali-e-Asghar hospitals. After modeling by putting the model in the LINGO software, the number of patients’ allocation were determined 584 for Namazi, 1529 for Faghihi, 3600 for Beheshti, and 1620 for Ali-e-Asghar hospitals. Conclusion: According to the obtained results, the majority of patients should be transferred to Beheshti and Ali-e-Asghar hospitals. Therefore, it is required that the mentioned hospitals be improved regarding their human resources and medical equipment.