تاثيرآموزش خود دلگرم سازي بر ارتقا مهارت هاي جرات ورزي و خودكار آمدي عمومي زنان سرپرست خانوار

This study aimed to investigate the effect of emotional regulation on happiness and self -efficacy of female -headed households. Method of the study was semi- empirical (pretest and posttest) with a

اين پژوهش با هدف بررسي تاثير آموزش خوددلگرم سازي بر ارتقا مهارت هاي جرات ورزي و خودكارآمدي عمومي زنان سرپرست خانوار تحت حمايت موسسه خيريه صديقين اجرا شده است. روش پژوهش، نيمه آزمايشي و در قالب پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. نمونه آماري شامل 28 نفر از زنان سرپرست خانوار مي باشد كه به روش نمونه گيري داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند. و اين تعداد به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين گرديدند. گروه آموزش در معرض آموزش خوددلگرم سازي، در10 جلسه120 دقيقه اي قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. دو گروه، قبل و بعد از مداخله آموزشي به وسيله پرسشنامه جرات ورزي و پرسشنامه خودكارآمدي عمومي مورد ارزشيابي قرار گرفتند. داده هاي جمع آوري شده با آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد كه بين گروه آزمايش و گروه كنترل تفاوت معناداري وجود دارد و اين تفاوت به سود گروه آموزش ديده مي باشد. به اين صورت كه آموزش خوددلگرم سازي به طور معني داري موجب افزايش ميزان مهارت جرات ورزانه و ميزان خودكارآمدي عمومي زنان سرپرست خانوار در گروه آزمايش شده است. آموزش خوددلگرم سازي به عنوان يك مهارت، مي تواند باعث ارتقا رفتار جرات ورزانه و ارتقا خودكارآمدي عمومي گردد و بنابراين جهت توانمندسازي زنان سرپرست خانوار اين آموزش در كنار ساير حمايت هاي اقتصادي و اجتماعي، توصيه مي گردد.

This study aimed to investigate the effect of emotional regulation on happiness and self -efficacy of female -headed households. Method of the study was semi- empirical (pretest and posttest) with a control group. The statistical population included all female-headed households supported by the welfare organization of Yasuj and 30 of these women with multi-stage cluster sampling method were selected and assigned to experimental and control groups respectively. The Oxford Happiness Questionnaire and Scherrerʹs self-efficacy questionnaire were used to collect data. After randomly selecting test and control groups, emotional regulation training on the experimental group for 8 sessions of 90 minutes in 2 sessions per week was performed. After completing the curriculum, both groups were assessed. The data was statistically analyzed by using covariance analysis. The results showed that emotional regulation training with the control of pretest effect can increase happiness and self-efficacy among the experimental group compared with the control group. Emotional regulation skills contribute to have better performance in emotional situations and they experience more happiness and are more effective because they can control the situations better.