بررسي مفهوم امامت از ديدگاه دو فرقه زيديه و اماميه

امامت نخستين مسيله بحث برانگيز و اختلاف آفرين در تاريخ اسلام محسوب مي شود كه پس از رحلت پيامبر اسلام(ص) اولين دسته بندي ها و انشعابات را در ميان مسلمانان به وجود آورد.در اين ميان دو فرقه زيديه و اماميه از فرق زنده شيعي به شمار مي روند كه تصور هر يك از اين دو، از مقوله ي امامت،در طي سده هاي نخستين اسلامي شكل گرفته است.يافته هاي اين تحقيق حاكي از آن است كه در طي فرآيند تكامل تاريخي اين دو فرقه، هرچند هر دوي آنها نقاط اشتراك فراواني در موضوع امامت با يكديگر داشتند اما حوادث تاريخي و برداشت هاي متفاوت متكلمان هر دو فرقه از آنها، باعث به وجود آمدن اختلافاتي در اين زمينه شده است؛ اختلافاتي همچون شيوه گزينش امام، ويژگي هاي او، تعداد امامان و وظايف آنها از اين جمله اند.در اين مقاله تلاش برآن است تا با استفاده از متون اسلامي،تحليل نظريات فرقه شناسان و مورخان و بكارگيري شيوه هاي پژوهش تاريخي، به بررسي مفهوم امامت از ديدگاه دو فرقه زيديه و اماميه پرداخته شود.