ربوبيت الهي تحت اسما الهي

روح انسان از منزلت والايي برخوردار است و با بررسي آيات قرآن در مي يابيم اين روح، تنزل يافته روح خداوند است كه در كالبد مادي انسان دميده شده و محجوب در حجابها گشته است و انسان بي اطلاع از اين منزلت، سرگرم اميال نفساني، عمر خود را سپري مي كند. نفس انساني به علت تجرد، اين توانايي را دارد كه به استكمال خود چه در جهت كمال به سوي احسن تقويم، يا به اسفل السافلين برسد. آيات قرآن و رهنمودهاي رسولان، در پي متذكر ساختن انسان است كه اگر از اين حجابها رها شود؛ مي تواند در زمره كساني قرار بگيرد كه خداوند آن ها را در كتابش با نام «عباد الرحمن» ستوده است. اين مقاله برآن است كه انسان را با سه مسيله روبه رو كند: چه بوده، چه گشته، چه خواهد شد. سپس چگونگي ربوبيت الهي را تحت اسما الهي براي آنان كه تكبير عبوديت را گفته اند بيان كرده، در نهايت به «عباد الرحمن» و ويژگيهاي آنان و تاثير آموزه هاي ديني در استكمال آنان، مي پردازد.