نقش تكويني معصومين: در تهذيب نفس با تاكيد بر آيات و روايات

آيا در مسير مهذّب شدن انسان، معصومين? تصرفي تكويني در باطن و نفس انسان صورت مي دهند؟ شواهد و قرايني كه از آيات و روايات براي اثبات اين موضوع مي توان ارايه داد كدامند؟ آيا اين تصرف با اختيار و ارزشمندي كار انسان، منافات ندارد؟ ادلّه ي عام و ادلّه ي خاص دالّ بر آنند، كه معصومين? با علم و قدرتي كه از ناحيه ي خداوند متعال به آنها اعطا شده، از ضمير انسان ها آگاه و قادر به تغيير نفوس آن ها مي باشند، و اين كار را مي كنند. منتها تغيير از راه تصرف مي تواند حدود مختلفي از حداقل تا حداكثر داشته باشد. نقش تكويني معصومين? در اين زمينه (مهذّب شدن انسان ها ) هم نقش فاعلي عام و هم نقش فاعلي خاص است. در نقش فاعلي عام، معصومين? سبب و واسطه ي رسيدن فيض الهي به همه ي مخلوقات، از جمله انسان ها هستند، و اين مختص به چهارده معصوم? است. نقش فاعلي خاص كه نمود آن در تصرفات تكويني معصومين? است، به دو قسم حداكثري و حداقلي تقسيم مي گردد، از نقش حداكثري به هدايت به امر و ايصال به مطلوب (ايصال الي المطلوب) تعبير مي شود، معصومين? با علم و قدرتي كه خداوند متعال در اختيارشان قرار داده است، در باطن برخي انساني هايي كه با عمل اختياري خويش قابليت هدايت خاص را يافته اند، تصرف كرده و آنها را مهذّب مي سازند، امّا نقش حداقلي خاص، در جايي است كه شخص هنوز به اين قابليت دست نيافته است، در اينجا گاه وليّ خدا با تصرف در كاينات مسير تهذيب نفس را براي وي هموار مي سازد تا او با گوهر ذاتي خود يعني اختيار راه بپيمايد؛ و قابليت هدايت خاص را پيدا كند. حوزه ي پژوهش اين مقاله، آيات قرآن كريم و احاديث معصومين? و اقوال صاحب نظران مي باشد.