نگاهي به عناصر اجتماعي سروده هاي ايليا ابوماضي و ديدگاه وي درباره انسان جامعه زمان خويش

اكثر شاعران در سروده هايشان تا حدودي به مسايل مختلف اجتماعي عصر خود پرداخته و يا به آن اشاره اي داشته اند، شعر اجتماعي ريشه در حس و دردمندي اجتماعي و بشري دارد و از زمان هاي دور شناخته شده بود؛ ولي اين گونه از شعر در نيمه نخست سده بيستم گسترده شد. شاعران عرب نيز چون به واقعيت هاي جامعه خود، پس از سده ها واماندگي پي بردند؛ در ساختن جنبش نو شركت جستند و احساسات ميهن پرستانه فراگير، آن ها را برانگيخت كه بيماري هاي جامعه را با سروده هاي خود درمان كنند. اين پژوهش به بررسي اشعار اجتماعي ايليا ابوماضي، شاعر معاصر لبناني و ديدگاه وي نسبت به انسان ، مي پردازد. اين مقاله در خلال بررسي زمينه ها و مضامين اجتماعي اشعار اين شاعر، به اين نتيجه مي رسد كه مضامين و عناصر اجتماعي نظير: انسان، آزادي، اجتناب از غرب-زدگي و مبارزه با فقر، محور سروده هاي وي را تشكيل داده است.