بررسي تاثير آموزش از طريق سرويس پيام كوتاه تلفن همراه بر خودكارآمدي و هموگلوبين A1C بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

Effect of Distance Education via Short Message Service of Mobile Phones on Self-efficacy and HbA1C of Patients with type 2 Diabetes Mellitus

چكيده زمينه و هدف: آموزش مبتني بر تلفن همراه به عنوان اساسي‌ترين شكل طرح سلامت الكترونيك مي‌تواند يك جنبه مهم و با ارزش براي ارايه خدمات بهداشتي و درماني محسوب گردد؛ بنابراين در اين پژوهش، تاثير آموزش از طريق سرويس پيام كوتاه تلفن همراه بر ميزان هموگلوبين A1C و خودكارآمدي بيماران ديابتي نوع دو مورد مطالعه قرار گرفت. روش بررسي: اين پژوهش، از نوع كارآزمايي باليني تصادفي سازي شده بود كه در آن 81 نفر از بين مبتلايان به ديابت نوع دو بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش )43(n= و شاهد )38(n= تقسيم شدند و پيام‌هاي آموزشي- بهداشتي براي بيماران گروه آزمايش ارسال گرديد. اطلاعات در بدو ورود نمونه‌ها به مطالعه و سه ماه پس از مداخله آموزشي گردآوري شد و به وسيله نرم افزار 17 SPSS و آزمون‌هاي آماري تي‌مستقل، تست دقيق فيشر و تحليل كوواريانس در سطح معني‌داري 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: اختلاف آماري معني‌داري بين دو گروه آزمايش و شاهد از لحاظ متغيرهاي هموگلوبين A1C (001/0 > P) و خودكارآمدي (024/0P=) قبل و بعد از مطالعه مشاهده شد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش نشان دهنده تاثير مطلوب مداخله آموزشي با استفاده از قابليت‌هاي تلفن همراه بود. بنابراين كاربرد فن آوري‌هاي رايانه‌اي در عرصه ارايه خدمات سلامت و مديريت صحيح آن از طريق تغيير رفتار مردم و خود مراقبتي، مي‌تواند روند رو به رشدي را در زمينه پيشگيري، درمان و آموزش پزشكي در برداشته باشد.

Background and Objectives: Mobile-based education as the most basic form of e-health initiatives can be an important aspect to be considered and valued for providing health services. This study assessed the effect of education via short message service on hemoglobin A1C and self-efficacy among patients with type 2 diabetes. Materials and Methods: This was a randomized clinical trial in which 81 patients with type 2 diabetes were selected based on the inclusion criteria and were randomly allocated into two experimental (n=43) and control (n=38) groups. The experimental group received educational messages. Data were measured at baseline and three months after the intervention. Data were analyzed using the Fisher’s exact test, t-test and ANCOVA in the SPSS-17. Results: The hemoglobin A1C (p < 0.001) and self-efficacy (p=0.024) were significantly different between the control and experimental groups after the intervention. Conclusion: Our findings indicated a favorable effect of an educational intervention using the mobile phone capabilities. Using digital communication technology in the field of health care delivery and management of health are recommended to change individuals’ behavior.