علامه طباطبايي و زبان نمادين و انشايي در قرآن

Allameh Tabatabaii, Symbolic and Phraseological Language in Quran

زبان دين يكي از مباحث مهم در فلسفه دين مي باشد. اين دانش به دليل اهميت بحث معنا و نقش كليدي گزاره هاي كلامي در توجيه و صدق گزاره هاي ديني، به بحث از توصيف و توجيه گزاره هاي كلامي مي پردازد. پرداختن به صدق و كذب گزاره هاي كلامي و سپس معناداري يا بي معنايي و در دهه هاي اخير، معرفت بخشي يا غير معرفت بخشي آنها (شناختاري يا غير شناختاري) از مسايل اين علم بوده است. در اين بين، رهيافت هاي زبان ديني، به دو گروه عمده شناختاري (ناظر به واقع و توصيفگر واقعيتها) و غير شناختاري تقسيم مي شوند. رهيافت هاي زباني چون نمادين دانستن متون ديني، رمزي، اسطوره اي، استعاره اي يا كنايه اي دانستن آن از قسم غير شناختاري مي باشند. علامه طباطبايي فيلسوف و مفسر برجسته جهان تشيع، ساختار زبان قرآن را بر مبناي عرف عام دانسته، كه البته با عرف عام تفاوت هايي نيز دارد و از آنجا كه در زبان عرف عقلا از رمز، استعاره، كنايه و نماد براي تفهيم بهتر و سريعتر مطلب استفاده مي شود، خداوند نيز در قرآن در مواردي اين صناعات ادبي را جهت تقريب ذهن از محسوس به معقول به كار برده است؛ اما كل زبان قرآن را (اخبار، انشا ، نماد، رمز و كنايه و ...) شناختاري، ناظر به واقع و معنادار مي داند. وي به هيچ عنوان، كاربرد زبان اسطوره را در هيچ كجاي قرآن نپذيرفته و آن را با حق و حقيقت بودن قرآن و هدف آن در تناقض مي داند.

Religious language is one of the important issues in religious philosophy. This knowledge deals with discussion of description and explaining of kalam proposition due to the importance of discussion of meaning and pivotal role of kalam proposition in explaining and truth of religious proposition. Dealing with truth and false of kalam proposition and then meaningful or meaningfulness and in the recent decades their cognitive or non-cognitive have been the problems of this knowledge. Therefore, theories of religious language divide to two main cognitive and non-cognitive groups. Lingual theories such as symbolic, mysterious, mythical, meta-phorical and allegorical contain a part of non- cognitive group. Allameh Tabatabaie, the philosopher and famous commentator in Tashayo World, believes that structure of Quranic language is traditional- based; of course, it differs from traditional language. Since, mystery, metaphor, allegory and symbol have usages in traditional language for the better and faster understanding, God has also used some of these literary terms in order to approximate mind from sensible to contemplative. However, the Quran language is cognitive and meaningful. He doesn’t accept language of myth anywhere in Quran and believe that it is in contradiction with truth of Quran and its aim.