برجسته سازي در داستان كوتاه «دوباره از همان خيابان‌ها»(اثر بيژن نجدي)

چكيده برجسته سازي يكي از اصطلاحات مرتبط با فرماليسم روس است. بر اساس اين نظريه دريافت ما از زندگي همواره در اثر عادت ملال آور مي شود چرا كه جريان خودكارسازي همه چيز را فرسوده مي كند، لذا نويسندگان از طريق صناعات چشمگير زباني و هنجارگريزي هاي خلاقانه مي توانند زبان را رو به جلو هدايت كرده و از وضعيت پس افتادگي، ايستايي و ركود بيرون آورند. در اين مقاله داستان كوتاه «دوباره از همان خيابان ها» اثر بيژن نجدي از منظر برجسته سازي مورد بررسي قرار گرفت و نتيجه آن، نشان داده شده است كه نجدي با به كارگيري زبان شاعرانه در داستان از طريق پارادوكس، تشخيص، تصاوير اكسپرسيونيستي، تقابل، تكرار، تشبيه هاي آشنايي زدايانه، حساميزي و تكنيك هاي پسامدرني چون فراداستان، زاويه ديد لغزنده، بازگشت به گذشته، زبان داستان خويش را برجسته و خود را به عنوان داستان نويس خلاق مطرح كرده است.##

Abstract Foregrounding is one of the terms related to Russian formalism. According to this theory, our perception of life due to habit is always boring because flow of automation wears out everything, thus writers through remarkable language arts and creative deviations can lead forward the language and get out of arrearage, stagnation and depression. In this article analytic study foregrounding in short story"Again That s Same Streets" of Bijan Najdi showed that Najdi using poetic language in story through paradox, personification, expressionism image,opposition , repeat, defamiliarizations similarity,symasthesia and techniques of postmodern such as metafiction, omniscient point of view and flash back made his language of story significant and showed himself as creative story-writer. ##