كشاورزي ، احيا و مراقبت از زمين در انديشه اسلامي

موضوع احياي زمين و استفاده از آن براي برآورد نيازهاي غذايي، پوشاك و ساير نياز ها ي ضرروري مثل انتخاب محلي براي سكونت ، احداث كارخانه ،جنگل و پارك ...هميشه مورد توجه انسان بوده است. راهبرد جهاني حفاظت در سال 1980 منتشر شد. اين راهبرد تاكيد دارد كه بشر به عنوان بخشي از طبيعت نمي تواند آينده اي داشته باشد مگر از طبيعت و منابع آن حفاظت شود.راهبرد جهاني حفاظت با تاكيد بر همبستگي بين حفاظت و توسعه براي اولين بار" توسعه پايدار"(Sustainable development ) را رايج نمودراهبرد جهاني حفاظت بر سه هدف اصلي احياي سيستم حيات بخش، تنوع ژنتيكي و پايداري اكوسيستم تاكيد دارد. اعتقاد براين است كه رسيدن به اين اهداف آسان بدست نخواهد آمد ، مگر جهان بيني و انديشه انسان نسبت به زمين و محيط اطرافش اصلاح و تبيين گردد. انسان ها بايد به اين اعتقاد برسند كه طبيعت ارزش مراقبت دارد و آينده آن با آينده انسان در اين جهان گره خورده است. علاوه بر اين ارتباط مادي ويژه انسان و طبيعت،به دليل عاقل بودن انسان و برتري او نسبت به ساير موجودات ، مسيوليت حفظ اين ارتباط ،احياي زمين و حفظ ساير موجودات به عهده انسان است. در انديشه اسلامي نيز حفظ و احياي زمين ازجايگاه ويژه اي برخوردار است. براساس عقايد ديني بنياد هستي، بر درستي و استواري ،كه به آن" نظام احسن"ياد مي شود،بنا نهاده شده است ، از مسايل پذيرفته شده است. بنابراين انسان مسلمان سعي مي كند كه از امكانات موجود بهترين استفاده را نمايد و از هدر دادن امكانات جلوگيري كند. چنين انساني نه تنها بايد از تخريب طبيعت پرهيز كند بايد به آباداني آن همت نمايد،چنانچه در آيه 61 سوره هودمي فرمايد" هو انشاكم من الارض و استعمر كم فيها" "او شمارا از زمين پديد آورد و آبادي آن را از شما خواسته است". در اين نوشتار به كشاورزي ، احيا و مراقبت از زمين از ديدگاه انديشه اسلامي(قرآن ، پيامبر و امامان و فقيه) پرداخته شده است.