اراده مشترك اصحاب دعوا در شروع دادرسي مدني

Common Intention of the Litigants in Commencing Civil Proceeding

چكيده از جمله مباحثي كه امروزه انديشه متفكران حقوق دادرسي را معطوف كرده است، رويكرد «قرارداديكردن دادگستري» است؛ اين رويكرد با مخيرانه تفسيركردن مقررات قانون آيين دادرسي مدني، قايل به افزايش ابتكار عمل اصحاب دعوا است. در اين مقاله با توجه به اين رويكرد شروع دادرسي مدني بررسي شده است. يكي از جلوههاي مهم تاثير اراده مشترك اصحاب دعوا در شروع دادرسي مدني، تحديد حق دادخواهي است؛ با اين توضيح كه طرفين ميتوانند حق يكديگر را براي طرح دعوا و شروع دادرسي محدود كنند. از موارد مهم ديگر تاثير اراده مشترك اصحاب دعوا در شروع دادرسي مدني، توافق طرفين بر دادگاه صالح است. طرفين، ممكن است ضمن قرارداد اصلي توافق كنند اختلافات حاصله از قرارداد حاضر در دادگاهي غير از دادگاه محل اقامت خوانده مطرح شود، يا در كاركردي ديگر از اين شرط، از مجموع دادگاههاي كه بهطور همعرض صلاحيت رسيدگي به دعوا را دارند، بهطور مشخص، دادگاهي را براي رسيدگي به دعوا تعيين شود. از مصاديق ديگر تاثيرگذاري اراده مشترك اصحاب دعوا در شروع دادرسي مدني، مبحث ابلاغ است. كليدواژگان ابلاغ، اراده مشترك، تحديد حق دادخواهي، شرط صلاحيت، صلاحيت محاكم.

Abstract One of the topics that today has attracted attention of civil proceeding lawyers is a contractual approach to the commencement of litigation. In this approach, the litigants may by mutual agreement refer their case to a specific branch of court. In this paper, we discuss the commencement of civil proceedings by the agreement of litigants and how far it is possible for the parties to select the court. The parties to a dispute may wish to limit themselves to initiate court suits in any place requiring them to bring their case in a specific branch of court. Other important example of the common intention of the litigants is the issue of notifications. Keywords Aourts, Jurisdiction by mutual agreement, Litigants, Notifications.