نحوه ارتقاي رقابت‌پذيري در صنعت با استفاده از الگوي نلسون-وينتر: مطالعه موردي صنعت تاير ايران

هدف اصلي اين مقاله تبيين مسيرهاي ارتقاي رقابت‌پذيري در صنعت ايران با تمركز بروضعيت صنعت تاير مي‌باشد. يكي از الگوهايي كه در دو دهه اخير در حوزه ارتقاي رقابت‌پذيري در سطح بنگاه و صنعت مورد توجه قرار گرفته است، الگوي نلسون-وينتر مي‌باشد. اين الگو با تمركز بر مفهوم فناوري به عنوان پايه اطلاعاتي كليدي و توجه به سازمان بنگاه به رهيافت نهادگرايي جديد نزديك شده است. بر اساس ارزيابي انجام گرفته با استفاده از الگوي نلسون-وينتر در صنعت تاير نشان داده شد كه مسيرهاي ارتقاي رقابت‌پذيري تنها از مسير ارتقاي فناوري در دو بعد نوآوري و يادگيري امكان‌پذير است واين امر از طريق بهبود محيط اقتصادي به منظور رشد دانش و برقراري ارتباطات بين بنگاهي امكان پذيراست، ضمن آنكه توجه به مقياس بنگاه ها و ايجاد زمينه‌هاي ادغام بنگاه ها در صنعت تاير در اين زمينه ضروري است.

The purpose of this study is to explain the pathways to improve the competitiveness in Iran’s industry with focus on Tire industry. ”Nelson-Winter” is a considerable pattern in the field of prompting competitiveness in the last two decades. This pattern focuses on the concept of technology and firm’s organization as basic information which conforms to new institutional approach. The evaluation performed using the model of Nelson-Winter in the Tire industry shows that pathway to promote the competitiveness is only possible by technology inclusive innovation and imitation, and this would be possible by improving the environment for growth of science and inter-firm relation, besides it is important to consider to scale by merging firms together in Tire industry.