بررسي ميزان اضطراب ناشي از امتحان در دانشجويان دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي كرمان در سال 1392

Exam Anxiety among Dental Students of Kerman University of Medical Sciences, Iran, in 2013

زمينه و هدف: اضطراب ناشي از امتحانات مشكل اساسي دانشجويان است كه مي‌تواند منجر به اختلالات شديد رواني و عدم موفقيت در امتحانات گردد. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي ميزان اضطراب ناشي از امتحان در دانشجويان دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي كرمان در سال 1392 بود. روش كار: مطالعه مقطعي- توصيفي حاضر بر روي دانشجويان دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي كرمان كه به صورت سرشماري انتخاب شده بودند، انجام شد. روش جمع‌آوري اطلاعات پرسش‌نامه‌اي متشكل از اطلاعات شخصي، علت اضطراب و روش كاهش آن، نوع امتحان و پرسش‌نامه استاندارد 20 سوالي سنجش اضطراب امتحان Spielberger بود. داده‌ها پس از جمع‌آوري توسط نرم‌افزار آماري SPSS و آزمون‌هاي t و رگرسيون خطي در سطح معني‌داري 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: 57/56 درصد از شركت كنندگان مطالعه مرد با ميانگين سني 18/2 ± 71/22 سال بودند. 71/37 درصد با والدين خود زندگي مي‌كردند. ميانگين نمره پرسش‌نامه 57/10 ± 29/47 از حداكثر 80 به دست آمد. اولين كار در اوقات فراغت 30/30 درصد افراد، ورزش و اولين علت اضطراب امتحان، ترس از نياوردن نمره قبولي بود. امتحانات نظري پايان ترم در 90/54 درصد افراد بيشترين نوع امتحان منجر به اضطراب و شايع‌ترين عامل كاهش اضطراب نيز ديدن دوستان بود. بين ميانگين نمره شدت اضطراب امتحان با سال تحصيلي دانشجو، وضعيت تاهل، كار دانشجويي، جنس و سن ارتباط آماري معني‌داري مشاهده نشد، اما بين مكان زندگي و ميانگين نمره پرسش‌نامه ارتباط آماري معني‌داري وجود داشت. نتيجه‌گيري: دانشجويان شركت كننده در تحقيق حاضر داراي درجاتي از اضطراب ناشي از امتحان بودند. بنابراين آموزش روش‌هاي كاهش اضطراب امتحان در طول ترم تحصيلي توسط افراد صاحب‌نظر توصيه مي‌شود.

Background & Objective: Exam anxiety is a significant problem among university students and can be accompanied by a decline in performance and severe psychological problems. This study was designed to investigate exam anxiety levels among dental students of Kerman University of Medical Sciences, Iran, in 2013. Methods: This descriptive cross-sectional study was conducted on dental students of Kerman University of Medical Sciences. The participants were selected using census method. The data collection tool was a questionnaire consisting of the 20-item standard Exam Anxiety Questionnaire (Spielberger), demographic characteristics, causes of anxiety, methods of decreasing exam anxiety, and exam method. Data were analyzed using SPSS software, and linear regression and Student ʹ s t-test. Results: Of the participants, 56.57% were men, their mean age was 22.7 ± 2.18, and 37.71% lived with their parents. The mean score of the exam anxiety questionnaire was 47.29 ± 10.57, the maximum score being 80. The first activity during leisure time was exercising (30%) and fear of failure was the first cause of exam anxiety. Theoretical final exams were the cause of the exam anxiety in 54.90% of participants. Seeing friends was the most common method of decreasing anxiety. There was no significant correlation between mean exam anxiety score and sex, age, academic year, marriage status, and academic performance. A significant correlation was observed between area of residence and mean exam anxiety score. Conclusion: Based on our findings, dental students had varying degrees of exam anxiety. Thus, we recommend the training of exam anxiety reduction methods during the course of the term by professionals. Keywords: Exam anxiety, Dental students, Kerman (Iran),