عدالت، گفتگو و امنيت بين‏ المللي

Justice, Dialogue and International Security

هدف اصلي اين مقاله بررسي جايگاه عدالت و گفتگو در رويه‌هاي امنيت بين‌الملل است. چگونه گفتگو مي‏تواند امنيت بين‌المللي عادلانه‌تري به همراه داشته باشد؟ واقع‌گرايي، ليبراليسم و سازه‌انگاري، از جمله نظريه‌هايي هستند كه مي‌توانند به خوبي جايگاه گفتگو را توضيح دهند. روند جهاني‌شدن و پديدارشدن موضوع بنيادگرايي، عملاً گفتگو را وارد حوزه نظريه و عمل مي‌كند. به عبارتي، گفتگو با جهاني‌شدن رابطه‌اي دوسويه دارد، يعني جهاني‌شدن، گفتمان فوق را تسريع و اين گفتمان نيز به روند جهاني‌شدن كمك خواهد كرد. گفتگو و عدالت از منظري ديگر، به طور عملي و به واسطه رواداري و كنش ارتباطي كه بر مبناي عقلانيت ايجاد شده، مي‌تواند به طرد بنيادگرايي منجر شود. اين مقاله، نخست به تبارشناسي دو مفهوم گفتگو و عدالت مي‌پردازد، سپس ارتباط اين دو مقوله را با امنيت بين‌الملل، با استفاده از نظريه‌هاي روابط بين‌الملل مشخص نموده ودر پايان، جايگاه گفتگوي فوق را در رابطه با دو موضوع جهاني‌شدن و بنيادگرايي مورد كندوكاو قرار خواهد داد.

This article tries to discuss status of justice and dialogue in practices of international security. The main question is that “how can dialogue make a more just international security? Realism, liberalism and constructivism can explain the status of dialogue. The process of globalization and emergence of fundamentalism has entered dialogue into theory and practice. In other words, dialogue and globalization have mutual relationship, which means that globalization could strengthen dialogue and dialogue helps globalization process. From other point of view, dialogue and justice in practice through communicative action and tolerance which are based on rationality, can exclude fundamentalism. This article first reviews genealogy of dialogue and justice then explains their status in international security using international theories. The last section explores this article’s relation with globalization and fundamentalism.