بررسي ارتباط رضايت شغلي پرستاران با رضايتمندي بيماران از خدمات پرستاري در مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي ايران

Evaluating the relationship between nurses’ occupational satisfaction and patients’ satisfaction with nursing service

مقدمه: رضايت شغلي پرستاران جز بسيار مهمي از زندگي آنان است كه مي تواند بر امنيت بيمار، عملكرد و سودمندي و كيفيت مراقبت تاثير بگذارد. عدم رضايت شغلي پرستاران به هر دليلي كه باشد مي تواند تاثير مستقيمي بر مراقبت ارايه شده به بيماران داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر تعيين ارتباط بين رضايت شغلي پرستاران و رضايتمندي بيماران از خدمات پرستاري در مراكز آموزشي و درماني منتخب دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال 1390 مي باشد. روش: اين پژوهش، مطالعه اي توصيفي تحليلي و از نظر زماني مقطعي است كه در آن ارتباط بين رضايت شغلي پرستاران با رضايتمندي بيماران از خدمات پرستاري بررسي مي شود. نمونه هاي مطالعه را 200 بيمار در حال ترخيص و 100 پرستار شاغل در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي ايران از بخش هاي مختلف به غير از بخش هاي ويژه، اورژانس، روانپزشكي و كودكان تشكيل دادند. داده هاي اين مطالعه با استفاده از دو پرسشنامه سنجش رضايتمندي بيماران و سنجش رضايت شغلي پرستاران جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون آماري كاي اسكوير و نرم افزار آماري SPSS ويرايش 16 انجام شد. يافته ها: اكثريت پرستاران (62%) از رضايت شغلي پايين، 34% از رضايت شغلي متوسط و تنها 4% از رضايت شغلي بالا برخوردار بودند. يافته هاي مربوط به رضايتمندي بيماران از خدمات پرستاري نشان داد كه 4/19% بيماران از خدمات پرستاري ارايه شده رضايت كامل و 72% رضايت متوسط داشتند و تنها 6/8% ناراضي بودند. يافته ها به وضوح نشان داد در بيمارستان هايي كه پرستاران رضايت شغلي بالايي داشتند بيماران نيز از رضايت كامل برخوردار بودند. در مقابل بيماران نيز در بيمارستان هايي كه پرستاران آن رضايت شغلي پايين داشتند، ناراضي بودند. نتيجه گيري: با توجه به ارتباط نزديك رضايت شغلي پرستاران و رضايتمندي بيماران در اين مطالعه، مديران پرستاري بايد از عوامل موثر بر رضايت شغلي پرستاران آگاه بوده و در جهت ارتقا آن تلاش كنند چرا كه سطوح بالاي رضايت شغلي همراه با كيفيت بالاي مراقبت پرستاري است.

Introduction: The behavior of healthcare providers in a healthcare system constitutes a factor for patients’ satisfaction with the system. Nurses’ job satisfaction is an important part of their lives which influences patients’ security, as well as the quality and efficiency of healthcare services. Nurses’ dissatisfaction with their vocation, for any reason it might be, will have a direct impact on the quality of services provided for patients. The objective of this study is to determine the relationship between nurses’ job satisfaction and patients’ satisfaction with nursing service. Method: This is a descriptive-analytic study conducted on 200 patients at discharging and 100 nurses from different wards (other than special wards, Emergency, Pediatric and Psychiatric) from hospitals of Iran University of Medical Sciences in 2010. The data were processed using descriptive statistics and Chi-Square tests. Data were entered into the statistical package for the social sciences version 16 for windows. Results: The majority of nurses (62%) had low satisfaction with their job; 34% had average satisfaction and only 4% were highly satisfied. The findings strongly indicate that patients were perfectly satisfied in hospitals where nurses had higher job satisfaction. Similarly, patients tended to be more dissatisfied in hospitals with nurses with low job satisfaction. Conclusion: Considering the close relationship observed in our study between nurses’ job satisfaction and patients’ satisfaction, nursing managers must become aware of the factors influencing the job satisfaction of nurses and take steps to improve them in order to achieve higher levels of job satisfaction alongside high-quality nursing services.