تاثير برنامه آموزش مراقبت از خود بر خودكارآمدي بيماران مبتلا به ديابت

Effect of patient education program on self-efficacy in patients with diabetes

مقدمه: ديابت يك مشكل عمده بهداشت عمومي مي باشد. طبيعت اين بيماري و عوارض ناشي از آن، باعث تحميل بار سنگين اقتصادي و كاهش كيفيت زندگي بيمار مي گردد. از آنجا كه برنامه آموزش سبب كاهش مدت بستري بيماران، كاهش هزينه،كاهش مراجعه مجدد بيماران، ادامه مراقبت در جامعه، كاهش مرگ و مير، سلامت رواني بيمار، رضايت از اعضا تيم مراقبت، بهبود پيامد بيماري و انتقالي آرام و سالم به منزل مي گردد، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير برنامه آموزش بر خودكار آمدي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 طراحي گرديد . روش: اين كارآزمايي باليني بر روي 70 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2، مراجعه كننده به بخش هاي غدد بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شده است. بيماراني كه مشخصات ورود به مطالعه را داشتند به روش در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمون و كنترل اختصاص داده شدند. برنامه آموزش براي واحدهاي پژوهش در گروه آزمون اجرا شد. اين برنامه شامل دو قسمت كلي زمان بستري و مشاوره تلفني طي 8 هفته بعد از ترخيص بيماران از بيمارستان بود. ابزار جمع آوري داده ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافيك و بيماري، پرسشنامه DMSES بود كه روايي و پايايي آن مورد سنجش و تاييد قرار گرفت و خودكارآمدي بيماران را ارزيابي مي نمود، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهاي ضريب همبستگي t مستقل و كاي دو در سطح معناداري 0/05 ? ? مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتيجه مطالعه نشان مي دهد كه پس از اجراي برنامه آموزش، افزايش قابل توجهي در ميزان ميانگين خودكارآمدي گروه آزمون وجود داشته است و نتيجه آزمون t مستقل، جهت مقايسه دو گروه كنترل و آزمون قبل از اجراي برنامه آموزش و 8 هفته پس از ترخيص نشان مي دهد، بين ميزان ميانگين خودكارآمدي گروه آزمون و كنترل، اختلاف آماري معناداري وجود دارد (P < 0/001). نتيجه گيري: اجراي برنامه آموزش باعث ارتقا خودكارآمدي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 مي گردد . با توجه به اينكه ارتقا خودكار آمدي در بيماران مبتلا به بيماريهاي مزمن از اهميت بالايي برخوردار است، لذا پيشنهاد مي گردد برنامه آموزش بر روي ساير بيماران مبتلا به بيماري هاي مزمن نيز انجام گردد.

Introduction: Diabetes as a main issue of public health is one of the most important concerns in both developed and developing countries. The nature of this disease and it is complications lead to economical burden and also reduction of quality of life This study aimed to examine the effect of the patient education on self-efficiency in patients suffering from type 2 diabetes. Method: This interventional study was conducted with 70 patients who were suffering from type 2 diabetes in a teaching hospital in Tehran, Iran The patients were randomly assigned to intervention and control groups. The patients in the intervention group received the patient education including total confined time and phone consulting 8 weeks after the discharge of patients from the hospital. To collect data, the DMSES questionnaire was used. The data was analyzed using descriptive and inferential statistics via the SPSS software. Results: The patients in the intervention group showed a considerable increase in self-efficiency in comparison to the patients in the control group (p = 0.000). Conclusion: The patient education led to the improvement of self-efficacy in patients with type 2 diabetes. It is recommended that the effect of discharge program is assessed in patients with other chronic diseases.