بررسي تاثير كنترل بينايي بر ثبات وضعيتي ايستايي بيماران مبتلا به پاركينسون خفيف با دو رويكرد خطي و غيرخطي

The effect of visual control on quiet stance stability in early stage Parkinson’s disease using linear and nonlinear approaches

چكيده مقدمه: پاركينسون اختلالي مزمن در هسته‌هاي قاعده‌اي مغز با علايم رعشه حين استراحت، كندي حركات، سفتي عضلاني و بي‌ثباتي وضعيتي است. مطالعات مختلفي به بررسي ثبات وضعيتي بيماران مبتلا به پاركينسون خفيف پرداخته‌اند اما تا آن‌جا كه نويسندگان مقاله آگاهي دارند اجماع نظري بر كيفيت ثبات وضعيتي ايستايي اين افراد وجود ندارد. لذا هدف از مطالعه حاضر ارزيابي ثبات وضعيتي ايستايي مبتلايان به پاركينسون خفيف با دو رويكرد خطي و غيرخطي آناليز پارامترهاي مركز فشار مي‌باشد. هدف ديگر مطالعه، بررسي تاثير كنترل حس بينايي بر تعادل ايستايي اين بيماران است. مواد و روش‌ها: هفده نفر با شدت خفيف (Hoehn/Yahr scale: 1) بيماري پاركينسون و 17 فرد سالم همسان مورد مطالعه قرار گرفتند. شركت‌كنندگان به مدت 1 دقيقه بر سكوي اندازه‌گيري نيرو ايستادند و نوسانات وضعي در دو حالت چشم باز و بسته با سه تكرار در هر حالت ثبت شد. پارامترهاي خطي دامنه، طول مسير، سرعت و ريشه ميانگين مربعات مركز فشار و متغير غيرخطي آنتروپي تقريبي در دو راستاي قدامي/خلفي و داخلي/خارجي محاسبه گرديد. آناليز نهايي اطلاعات با آزمون Mixed ANOVA (2×2) انجام شد. يافته‌ها: مقدار ميانگين پارامترهاي طول مسير و سرعت مركز فشار در راستاي قدامي/خلفي و داخلي/خارجي به‌طور معناداري در گروه بيمار بيشتر از گروه سالم بود (028/0 P ?) و با بستن چشمان در هر دو گروه افزايش قابل ملاحظه يافت (031/0 ? P). مقدار ميانگين آنتروپي تقريبي قدامي/خلفي و داخلي/خارجي مركز فشار در گروه بيمار بيشتر از گروه سالم بود اما تفاوت معناداري نداشت. البته با حذف اطلاعات حس بينايي در هر دو گروه بيمار و كنترل افزايش قابل ملاحظه يافت (025/0 P ?). نتيجه‌‌گيري: بر اساس هر دو گروه پارامترهاي خطي و غيرخطي مركز فشار بيماران در مراحل ابتدايي پاركينسون داراي يك بي‌ثباتي وضعيتي ايستايي ساب كلينيكال مي‌باشند. البته وابستگي آن‌ها به حس بينايي جهت كنترل تعادل ايستايي بيشتر از افراد سالم نيست. كليد واژه‌ها: ثبات، آناليز خطي، غيرخطي، پاركينسون، كنترل بينايي

Abstract Introduction: Parkinson’s disease (PD) is a chronic disorder in basal ganglia with such cardinal signs as resting tremor, bradykinesia, rigidity and postural instability. Various studies have evaluated quiet stance postural stability in mild PD but no consensus seems to exist between researchers on this issue. Therefore, the aim of this study was to evaluate stance stability of people who experience early stage of PD using both linear and non-linear approaches. Moreover, exploring the effect of visual control on quiet stance postural control in this group of people was also of interest. Materials and methods: 17 patients at early stage of Parkinson disease (H&Y scale: 1) and 17 normal matched people were recruited. They were asked to stand on the force plate for 1 minute and postural sway was recorded in two conditions (Opened Eyes and Closed Eyes) with three trials for each condition. The postural stability were evaluated with the linear COP measures of excursion; path length; velocity; Root Mean Square (RMS) and one nonlinear parameter; i.e., Approximate Entropy (ApEn) in both directions of anteroposterior (AP) and mediolateral (ML). A 2×2 mixed ANOVA was used for data analysis. Results: The mean values of COP path length and velocity in AP and ML directions were significantly more in PD group in comparison with control group (P ? 0.028) and increased significantly with eye closure in both groups (P? 0.031). The mean values of COP ApEn in AP and ML directions were insignificantly more in PD patients, however they increased significantly after eye closure in both groups (P? 0.025). Conclusion: Early stage PD patients have a subclinical postural instability based on both linear and nonlinear COP measures but their dependency to visual sense is not more than healthy subjects to control quiet stance stability. Key Words: Stability, Linear analysis, Nonelinear analysis, Parkinson’s disease, Visual control