مقايسه ميزان اشباع اكسيژن خون شرياني در نوزادان زودرس تحت تهويه مكانيكي در وضعيت هاي خوابيده به پهلو و طاق باز

Investigation of oxygenation in premature infants under mechanical ventilation in supine position compare to side lying

چكيده مقدمه: ديسترس تنفسي يكي از علل مهم بستري شدن نوزادان در بخش هاي مراقبت ويژه است. نحوه قرارگيري بدن يك عامل تاثيرگذار مهم در ارتباط با تهويه و اكسيژن رساني بافتي است. وضعيت طاق باز در نوزادان تحت تهويه مكانيكي باعث افزايش ميزان اكسيژن رساني بافتي مي شود، اما در زمينه تاثير وضعيت قرار گيري نوزادن زودرس در حالت خوابيده به پهلو كه يكي از وضعيت هاي توصيه شده در نوزادان براي افزايش تكامل آنها مي باشد، مطالعات اندكي انجام گرفته است. هدف: مطالعه حاضر با هدف مقايسه ميزان اشباع اكسيژن خون شرياني در دو وضعيت قرارگيري خوابيده به پهلو و طاق باز در نوزادان زودرس تحت تهويه مكانيكي صورت گرفته است. روش كار: در يك كارآزمايي باليني 32 نوزاد زودرس تحت تهويه مكانيكي بستري در بخشهاي مراقبت ويژه نوزادان بيمارستانهاي دانشگاهي شهر اصفهان در سال 1388 با در نظر گرفتن معيار هاي ورود به مطالعه به روش تصادفي انتخاب شدند. هر كدام از نوزادان به مدت 120 دقيقه به ترتيب در وضعيت هاي طاق باز و خوابيده به پهلو قرار گرفتند. مقادير اشباع اكسيژن خون شرياني، توسط دستگاه پالس اكسي متر ارزيابي شد و هر 5 دقيقه يك بار ثبت گرديد. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده ازشاخص هاي آمار توصيفي(ميانگين و انحراف معيار) و آناليز واريانس درون گروهي، آناليز واريانس يك طرفه و پست هاك انجام شد. نتايج: ميانگين درصد اشباع اكسيژن خون شرياني در وضعيت طاق باز و خوابيده به پهلو به ترتيب در دقيقه صفر 4/2±6/95 و 4/2±5/95، در دقيقه 120 مطالعه 5/5±95 و 6/2±8/94 بود و از دقيقه صفر تا دقيقه 120 در هر يك از وضعيت هاي قرارگيري تفاوت معني دار نداشت. تفاوت بين ميانگين اشباع اكسيژن خون شرياني در دو وضعيت به جز در دقايق 45 و 105 از زمان مداخله معني دار نبود. نتيجه گيري: قرارگيري در وضعيت خوابيده به پهلو از طرف نوزادان زودرس تحت ونيتلاسيون مكانيكي به خوبي تحمل مي شود. لذا از آنجا كه وضعيت خوابيده به پهلو منجر به تكامل مهارتهاي حركتي محور وسط بدن مي شود لازم است اين وضعيت قرارگيري در بخش هاي مراقبت ويژه نوزادان مورد توجه قرار گيرد.