سلامت عمومي و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در مراكز آموزشي درماني شهر رشت

General health and related factors in employed nurses in Medical-Educational Centers in Rasht

چكيده مقدمه: سلامتي حق اساسي هر انسان و يك هدف اجتماعي است و تمام دولت ها و سازمان ها موظف به تامين سلامت افراد مي باشند. در اين ميان سلامت پرستاران كه جز مهمي از سيستم سلامتي كشور هستند، به دلايل متعددي نسبت به ساير مردم جامعه در معرض خطر بيشتري است. هدف: اين تحقيق با هدف تعيين سطح سلامت پرستاران شاغل در مراكز آموزشي درماني شهر رشت و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روش كار: در اين مطالعه مقطعي 374 پرستار شاغل در هشت مركز آموزشي درماني شهر رشت به شيوه تصادفي طبقه اي انتخاب و با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردي و شغلي و پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ(GHQ) مورد ارزيابي قرار گرفتند داده ها با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي(ميانگين، ميانه و انحراف معيار) و آزمون هاي آمار استنباطي (اسپيرمن، من ويتني يو و كروسكال واليس) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: نتايج اين مطالعه نشان داد 111 نفر(7/29%) از واحدهاي مورد پژوهش سالم و 263 نفر(3/70%) دچار اختلال در سلامتي بودند. بيشترين نمره ميانگين عدم سلامتي مربوط به حيطه عملكرد اجتماعي(13/3± 35/11) و كمترين ميانگين مربوط به حيطه افسردگي(86/2 ±18/2) به دست آمد. نتايج اين مطالعه با استفاده از آزمون كا اسكوير و من ويتني يو نشان داد كه بين متغير سلامت عمومي با وضعيت تاهل (057/0 p=)، مشاركت همسر (01/0p=)، وضعيت استخدامي (013/0(p=، پست سازماني (04/0 (p=، اشتغال به كار دوم (001/0 p < )، علاقمندي به شغل (001/0p < )، نگهداري از سالمندان (001/0 (p < در پرستاران ارتباط معني دار آماري وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به اين كه پرستاران به دليل ماهيت حرفه اي خود از نظر سلامتي در معرض خطر هستند و اين مسيله بر كيفيت كار آن ها تاثير مي گذارد به نظر مي رسد جهت بهره وري بهتر بايد برنامه ريزي هايي در راستاي ارتقا سلامتي آنها صورت گيرد.