ارتباط نمايه توده بدني و آمادگي جسماني در 513 دانشجوي پزشكي

The relationship between body mass index and physical fitness in 513 medical students

اين مطالعه برای تعيين آمادگی جسمانی و ارتباط آن با نمايه توده بدنی دانشجويان انجام شد تا بتوان با استفاده از اطلاعات به‌دست آمده و شناخت وضعيت موجود در جهت افزايش سطح فعاليت‌های بدنی و تقويت اين شاخص‌ها برای دانش‌آموختگان دانشگاه‌های علوم پزشكی برنامه‌ريزی كرد. روش بررسی: در يك مطالعه مقطعی در سال 1383 كليه دانشجويان گروه پزشكی (مجموعاً 513 نفر) در بدو ورود به دانشگاه مورد مطالعه قرار گرفتند. نمايه توده بدنی و چربی زير پوستی در چهار نقطه (عضله سه سر بازو، دوسر بازو، سوپرا ايلياك و زير استخوان كتف) و همچنين ميزان آمادگی جسمانی با استفاده از تست يوروفيت ارزيابی شد. اطلاعات به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS ويراست 11 و آزمون آماری Pearson Correlation استفاده گرديد. يافته‌ها: ميانگين وزن دانشجويان مورد مطالعه 1/60 كيلوگرم و ميانگين قد آنان 9/163 سانتی‌متر و ميانگين توده بدنی 3/22 كيلوگرم بر مترمربع بود. ميزان لاغری (نمايه توده بدنی كمتر از 20) در افراد مورد مطالعه 1/27% و ميزان وزن بيش از حد طبيعی (نمايه توده بدنی بين 25 تا 30) 1/16% و ميزان چاقی (نمايه توده بدنی بيش از 30) 7/3% بود. ميزان وزن بالا و چاقی در دانشجويان پسر بيشتر بود. نمره كل محاسبه شده برای تست‌های آمادگی جسمانی در هر گروه خانم‌ها و آقايان همبستگی معنی‌دار معكوس با وزن، نمايه توده بدنی، درصد چربی بدن و نسبت دور كمر به دور هيپ داشت. دور هيپ نيز همبستگی مستقيم معنی‌داری با آمادگی جسمانی در دو جنس داشت. نتيجه‌گيری: با توجه به رقابت كنكور به نظر می‌رسد شركت دانشجويان گروه پزشكی در فعاليت فيزيكی مؤثر در قبل از ورود به دانشگاه كم باشد. لذا به جهت اهميت نقش دانشجويان در سلامت جامعه، ايشان بايد برای شركت در فعاليت‌های ورزشی منظم در دوره دانشگاهی تشويق شوند.

Background: As future health care providers, medical students should be aware of the relationship between health and physical fitness, giving them an advantage toward attaining proper physical fitness. The exercise and fitness habits of first-year medical students in Iran are not known. This study examines the relationship between the body mass index (BMI) of an unselected group of first-year medical students and their personal physical fitness.Methods: In this cross-sectional study, 513 first-year medical students were evaluated. BMI, skin folds (triceps, biceps, suprailiac and subscapular) and physical fitness were assessed in all students. Fitness was evaluated by the Eurofit test, which included body composition, cardiovascular endurance, flexibility, muscular endurance, muscular strength, power, balance and agility. The software SPSS (version 11) and Pearsonʹs correlation were used for statistical analysis.Results: The group surveyed was 67.8% female and 32.2% male, and 97.2% were entering medical school in 2004. The mean weight of the students was 60.1 kg, mean height was 163.9 cm and the mean BMI was 22.3 kg/m2. Underweight status (BMI<20) was observed in 27.1% of the subjects, 16.1% were overweight (2530). Overweight and obesity in males was higher than in females. The total physical fitness score in female students was better than that of male students. We found a negative correlation between physical fitness and weight, BMI, body fat and wrist to hip ratio in both genders. In addition, a positive correlation exits between hip circumference and physical fitness in both groups. Conclusions: This study suggests that academically competitive premedical students may not be involved in physical activity. Medical students should be encouraged to maintain a good BMI and perform physical exercise.