بررسي نقشه راه حكومت امويان با تكيه بر دشمن‌شناسي علوي

A Study on the Umayyid`s plan of way in Government with an Emphasis on Alavid Knowledge of Enemy

حكومت اسلامي از روزگار تاسيس جامعه مدني حضرت ختمي مرتبت(ص) تاكنون، فراز و نشيب بسيار داشته و بسا در محاق مانده است. بديهي است، آنچه امروزه در حكومت كشورهاي اسلامي معمول گرديده، وام‌دار سياست‌مداراني است كه در تاريخ مسلمانان عهده‌دار اداره امور جامعه اسلامي بودند و نقشه راه حكومتشان را برجاي نهادند. مطالعه نقشه راه حكومت اسلامي، از روزگار نخستين معصوم(ع) تا زماني كه حكومت رسماً در اختيار امويان قرار گرفت، دوگانگي سياست حكومتي را متبادر مي‌سازد كه اختيارات آن، به مدتي كوتاه در ميدان تدبير دومين پيشواي معصوم(ع) قرار گرفت و سپس به روشي كه امروزه ترفند سياسي خوانده مي‌شود، به سر‌سلسله حاكمان اموي رسيد. پس معاويه با آنچه زيركي سياسي خوانده مي‌شد، ضمن بهره‌برداري از ترور خليفه سوم، به جنگي نرم روي كرد تا با رصد ظرفيت نقشه راهي كه رفته‌رفته آن را در برابر اصل قرار مي‌داد، آينده حكومت اسلامي را از آن تدابير خود كند. اين مقاله درصدد تحليل دشمن‌شناسي مولاي متقيان(ع) است تا دستمايه بررسي نقشه راه حكومت امويان فراهم آيد. روش كار توصيفي ‌ـ تحليلي بوده و مهم‌ترين نتيجه پژوهش حاضر پديدار شدن نقشه راه اسلامي است كه مي‌توان از آن با عنوان اسلام اموي ياد كرد.

Islamic government has met many ups and downs and what is common in Islamic countries today is owing to past state men. Studying the strategic plan of government from the time of the first Imam to Umayyid time, bring in mind a duality of government. Using political cleverness, as was meant by him, and exploiting murder of the third Caliph, Mu`aviyah turned to use a soft activity in order to examine the capability of the plan of the way, being gradually put in the position of the main one, and to affect the future of the government. This paper has intended to analyze Imam Ali`s way of knowing enemy and, in this way, prepare the ground for surveying the Umayyid`s plan of way. The method of the paper is analytic-descriptive and its main conclusion is clarifying their plan of way well-known as Umayyid Islam.