ارزش سونوگرافي در تشخيص سندرم تونل كارپال اثبات شده با مطالعه هدايت عصبي

Value of ultrasonography in the diagnosis of carpal tunnel syndrome confirmed by nerve conduction study

چكيده زمينه و هدف: سندرم تونل كارپال، شايع ترين نوع نوروپاتي محيطي ناشي از گير افتادگي عصب است. استفاده از سونوگرافي جهت بررسي و تشخيص بيماريهاي موسكولواسكلتال در طي چند دهه اخير در حال افزايش است. هدف از اين مطالعه، تعيين اين بود كه آيا سونوگرافي جهت تشخيص سندرم تونل كارپ، در مقايسه با سرعت هدايت عصبي مي تواند به عنوان يك روش جايگزين استفاده شود يا نه. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي مقطعي بوده كه در طي آن افراد مبتلا به سندروم تونل كارپ اثبات شده با مطالعات الكترو دياگنوستيك و افراد سالم به عنوان كنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات فردي و دموگرافيك شامل سن، قد، شاخص توده بدني، جنس، دست غالب و بيماريهاي زمينه اي مرتبط با سندرم تونل كارپ بودند. سطح مقطع عرضي (CSA)، نسبت پهن شدگي (FR) عصب مديان و ضخامت فلكسور رتيناكولوم اندازه‌گيري شد. سپس مقايسه بين سونوگرافي و مطالعه هدايت عصبي صورت گرفت. يافته ها: در اين مطالعه، 120 مچ دست دچار سندرم تونل كارپ مربوط به 90 نفر و همچنين 60 مچ دست سالم مربوط به 30 نفر را مورد بررسي قرار داديم. از 120 مچ دست علامتدار، شدت سندرم تونل كارپ در 57 مچ دست خفيف، در 29 مچ دست متوسط و در 34 مچ دست شديد بود. بررسي نتايج بين دو گروه بيمار و سالم نشان داد كه CSA در سطوح مختلف، به طور معني داري در گروه بيمار بيشتر از گروه سالم بود. آستانه بيشتر از 15/9 ميلي متر مربع در ميزانCSA در قسمت ورودي تونل كارپ، بالاترين دقت تشخيصي را با حساسيت 2/99% و اختصاصيت 3/88% به ما داد. ميزان CSA عصب مديان، در سندرم تونل كارپ خفيف، متوسط و شديد از نظر آماري تفاوت معني داري داشت. نتيجه گيري: اندازه گيري CSA عصب مديان به كمك سونوگرافي، در تشخيص و درجه بندي شدت سندرم تونل كارپ مفيد است. با استفاده از سونوگرافي به عنوان آزمون خط اول ممكن است به نحو موثري ميزان مطالعات هدايت عصبي كاهش يابد. كلمات كليدي: سندرم تونل كارپ، سونوگرافي، سرعت هدايت عصبي.

ABSTRACT Background and Aim: Carpal tunnel syndrome (CTS) is the most common form of peripheral entrapment neuropathy. The use of sonography for investigation and diagnosis of musculoskeletal conditions has been rapidly increasing over the past few decades. The purpose of this study was to determine whether sonography can be an alternative method to nerve conduction study (NCS) in the diagnosis of CTS. Material and Methods: This prospective cross-sectional descriptive study included patients with electrodiagnostically proven CTS and healthy control subjects. Anthropometric and demographic data included age, height, body mass index (BMI), sex, occupation, medication history, hand dominance, and underlying disorders associated with CTS. Median nerve Cross-Sectional Area (CSA), Flattening Ratio (FR), and flexor retinaculum thickness were measured. Then, we compared the results between ultrasonography and nerve conduction study. Results: In this study, we assessed 120 wrists with CTS (cases) in 90 patients and 60 healthy wrists in 30 patients (control group). CTS was mild in 57, moderate in 29, and severe in 34 wrists. Post hoc comparisons between the patients with CTS and controls demonstrated that the cross sectional areas at various levels of the median nerve were significantly greater in the CTS group compared to the control group. CSA at the tunnel inlet with a threshold higher than 9.15 mm2 showed the best diagnostic accuracy with a sensitivity and specificity of 99.2% and 88.3% respectively. Cross-sectional areas of the median nerve in mild, moderate and severe carpal tunnel syndrome showed statistically significant differences. Conclusion: Ultrasonographic measurement of the cross-sectional area of median nerve is useful for the diagnosis and grading of CTS. Use of sonography as the first-line measure may effectively reduce the number of nerve conduction studies in the diagnosis of CTS. Key words: Carpal tunnel syndrome, Ultrasonography, Nerve conduction velocity.