مقايسه مدل اصلي سه عاملي فاما و فرنچ با مدل اصلي چهار عاملي كارهارت در تبيين بازده سهام شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران

در سال‌هاي اخير، در بسياري از پژوهش‌هاي مربوط به‌پيش‌بيني بازده سهام، از مدل‌هاي عاملي استفاده‌شده است. هدف اصلي پژوهش حاضر، مقايسه توان توضيح دهندگي دو مدل چندعامليِ ارايه ‌شده، با بازده سهام است. اين پژوهش بر مبناي يك مدل چهار عاملي بنا شده است: مدل فاما، فرنچ و مومنتوم. بررسي توان توضيح دهندگي اين مدل در بازار اوراق بهادار تهران در خلال سال‌هاي 1386 تا 1390، چيزي است كه در اين پژوهش به آن توجه شده است. در اين پژوهش از روش رگرسيون چند متغيره، براي تجزيه ‌و تحليل داده‌ها استفاده شده است؛ نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه به كارگيري مدل‌هاي چندعاملي از مدل تك عاملي قيمت‌گذاري دارايي‌هاي سرمايه اي، مناسب‌تر است. همچنين نتايج پژوهش حاكي از اين است كه مدل چهار عاملي كارهارت مزيتي نسبت به مدل سه عاملي فاما و فرنچ ندارد، زيرا از بين چهار متغير صرف ريسك بازار، عامل اندازه، عامل ارزش و عامل تمايل به عملكرد گذشته (مومنتوم)، تنها دو متغير صرف ريسك و اندازه، بر بازده سهام تاثير مي‌گذارد.