بررسي تطبيقي عوامل و عناصر تشكيل دهنده برنامه درسي با قرآن كريم

A Comparative Analysis of the Elements and Components of Curriculum and the Holy Quran

اين پژوهش كيفي، با روش توصيفي ـ تحليلي و اسنادي و با هدف تبيين و شناخت مفاهيم قرآني متناظر با عوامل و عناصر تشكيل دهنده برنامه درسي، درباره اهداف، محتوا، روش ها و ارزشيابي تعليم و تربيت در قرآن كريم تدوين يافته است. در نظام تعليم و تربيت قرآن، اهداف به دو صورت اهداف غايي و اهداف مياني ترسيم شده اند. از لحاظ محتوايي، به طور كلي قرآن دربردارنده مجموعه اي از مفاهيم، اصول، قوانين، روش ها و فعاليت هاست كه با استفاده از معيارهايي همچون توالي، استمرار، تعادل، وسعت و وحدت و روش هاي تربيتي همچون تمثيل و شبيه سازي، مشاهده، پرسش، اردوي علمي، الگويي، موعظه و تذكر، و استدلال، در صدد دستيابي به تربيت معنوي و جسمي يا پرورش همه جانبه انسان است. رسيدن به اين مقصود نيازمند خودارزيابي و ارزيابي بيروني از طريق روش هايي مانند ابتلا، فتنه، محاسبه و مراقبه مي باشد.

The present qualitative research, which aims at recognizing and explaining the Quranic concepts which correspond to the elements and components of curriculum, is mainly concerned with the goals, content and methods and the evaluation of education in the Holy Quran. In the Qur’anic educational system the aims of education are divided into two kinds: ultimate and central. In terms of the content, the Quran generally consist of a set of concepts, principles, rules, methods and techniques which contribute to achieving spiritual and physical education or nurture all human aspects, using such parameters like succession, continuation, moderation, expansion, unity and such educational methods as allegory, dramatization, observation, questioning, study trip, citing an example, admonition, reminding, and reasoning. Achieving this aim requires self-evaluation and external evaluation through trying, temptation, affliction, self-examination and self-watching.