بررسي تطبيقي آيات و روايات تجرد نفس از ديدگاه علامه مجلسي و صدرالمتالهين

چكيده مسيله تجرد نفس به دليل پيوند تنگاتنگ با ديگر مسايل مطرح در حوزه اسلام، در زمره مباحثي است كه همواره مورد توجه عالمان مسلمان بوده است. علامه مجلسي به دليل آنكه ادله عقلي را در اين زمينه مخدوش و غيرقابل اعتنا مي‌شمارد، گاه تنها با تكيه بر ظواهر روايات به جسمانيت نفس معتقد است؛ گرچه در مواردي توقف نموده، تجرد را نيز محتمل مي‌داند. در مقابل،‌ ملاصدرا با عنايت به ادله متعدد عقلي و نيز شواهد نقلي، نفس را موجودي مجرد مي‌داند. با توجه به اينكه هر دو انديشمند، در اثبات ديدگاه خود درباره تجرد نفس، به آيات و روايات اشاره كرده‌اند، در اين پژوهش تلاش كرده‌ايم ادله نقلي آنان را در اين زمينه واكاوي كنيم. مطالعه آثار اين دو دانشمند و نيز بررسي آيات و روايات مربوط به نفس، اين فرضيه را تقويت مي‌سازد كه ديدگاه ملاصدرا مبني بر تاييد تجرد نفس با ادله نقلي، از پشتوانه منطقي و استواري برخوردار است.