تاثير مدل مراقبت مشاركتي بر ميزان افسردگي و اضطراب بيماران مبتلا به نارسايي قلبي

The Effect of Partnership Care Model on Depression and Anxiety in the Patients with Heart Failure

مقدمه: افسردگي و اضطراب در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي شيوع فراواني دارد و باعث تاثيرات منفي در پيش آگهي اين بيماران از جمله كاهش ميزان فعاليت و استفاده بيشتر از خدمات مراقبتي مي شود. هدف: تعيين تاثير مدل مراقبت مشاركتي بر ميزان افسردگي و اضطراب بيماران مبتلا به نارسايي قلبي روش: اين كارآزمايي باليني يك مطالعه نيمه تجربي بود كه در آن 90 بيمار مبتلا به نارسايي قلبي از دو بيمارستان آموزشي شهر كرمان در سال 1390 شركت داشتند. بيماران به صورت تصادفي دسترس در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. مدل مراقبت مشاركتي كه شامل 4 مرحله انگيزش، آماده سازي، اجرا و ارزشيابي بود در گروه مداخله اجرا گرديد. سطح اضطراب و افسردگي هر دو گروه توسط ابزار بك سنجيده شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون هاي آماري t زوجي و كاي اسكواير تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمرات اضطراب در گروه شاهد و آزمون قبل از اجراي مداخله به ترتيب 23/10±73/32 و 83/11±45/33 بود كه اين نمرات بعد از اجراي مداخله به 10/10±32/35 (در گروه شاهد) و 05/5±96/13 (در گروه آزمون) رسيد (001/0p < ). قبل از اجراي مداخله در گروه شاهد و آزمون، ميانگين نمرات افسردگي در گروه شاهد 21/8±73/24 و در گروه آزمون 40/10±97/26 بود؛ كه بعد از اجراي مداخله، به ترتيب به 62/8±14/29 در گروه شاهد و 25/4±26/13 در گروه آزمون كاهش پيدا كرد (001/0p < ). نتيجه گيري: استفاده از مدل مراقبت مشاركتي، مي تواند سطح اضطراب و افسردگي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي را كاهش دهد. بنابراين، استفاده از اين مدل در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي براي كنترل و كاهش اضطراب و افسردگي توصيه مي شود.

Background: Depression and anxiety are highly prevalent in heart failure patients and has been associated with adverse prognosis, reduced functional ability and greater use of health care resources. Aim: To determine the effect of using partnership care model on anxiety and depression in heart failure patients. Method: This clinical trial was conducted as quasi-experimental design on 90 patients with heart failure in two educational hospitals in Kerman/Iran in 2010 – 2011. The patients were divided equally and randomly allocated to experimental and control groups. The partnership care model which consisted of 4 main steps of orientation, sensitization, performing and evaluation was performed for experimental group. The level of anxiety and depression of both groups were measured using Beck Depression Inventory and Beck Anxiety Inventory. Data were analyzed by SPSS software (Version 18) using paired t test, one way ANONA, and Chi-square test. Results: The mean score of anxiety in control and experimental groups was 32.73±10.23 and 33.45±11.83 before the intervention, respectively. The scores after the intervention were 35.32±10.10 (in control group) and 13.96±5.05 (in experimental group) (P=0.000). The mean score of depression before running the intervention was 24.73±8.21 in the control group and 26.97±10.40 in the experimental group, which reduced after the intervention to 29.14±8.62 in control group and 13.26±4.25 in experimental group (P=0.000). Conclusion: Applying partnership care model can reduce level of anxiety and depression in heart failure patients. Therefore, it is recommended to use this model to control and reduce anxiety and depression in heart failure patients.