تاثير چهار نوع سمان روي استحكام گير روكش هاي استيل زنگ نزن در دندان هاي مولر دوم شيري

Effect of Four Luting Cements on Retentive Strength of Stainless Steel Crowns of Primary Second Molars

مقدمه: روكش‏های استیل زنگ نزن مواد ترمیمی ارزشمندی برای ترمیم مولرهای شیری محسوب می‏شوند. سمان‏های چسباننده ارتباط بین روكش و ساختار دندان آماده شده را فراهم می‏كنند. لذا هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه تاثیر استحكام گیر روكش‏های استیل زنگ نزن (SCC) دندان، هنگام استفاده از چهار نوع سمان مختلف برای چسباندن روكش‏های استیل زنگ نزن بود. مواد و روش‏ها: 48 دندان مولر دوم شیری به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شده و تحت تراش استانداردSCC قرار گرفته و برای هر دندان روكش با سایز و گیر مناسب انتخاب شد. قبل از سمان كردن سیم 9/0 ارتودنسی به صورت U شكل به كراون‏ها لحیم شد، سپس كراون‏های هر گروه با یكی از چهار سمان پلی‏كربوكسیلات، زینك‏فسفات، گلاس‏آینومر و سمان رزینی چسبانده شد. سپس دندان‏ها در بزاق مصنوعی قرار گرفته و برای 24 ساعت در انكوباتور ᵒc37 قرار گرفتند. پس از آن دندان‏ها توسط دستگاه اینسترون با سرعت mm/min 2تحت كشش قرار گرفتند. نیرو به آرامی افزایش پیدا كرد تا زمانی كه علایم جدا شدن كراون دندان مشاهده شد. سطح SSC با استفاده از روش گرافیكی محاسبه شد و میزان استحكام گیر به صورت نیرو بر واحد سطح  (kg/cm2)محاسبه شد. داده ها با آزمون آماریOne-way ANOVA تجزیه و تحلیل گردیدند. (05/0α=). یافته‏ها: میانگین استحكام گیر در سمان پلی‏كربوكسیلات kg/cm23/3±2/17، زینك‏فسفات kg/cm28/3±8/19، گلاس‏آینومر kg/cm28/3±01/17 و سمان رزینی kg/cm27/3±27/19 بود. بر اساس آنالیز آماریOne-Way ANOVA  بین چهار گروه اختلاف آماری معنی‏داری مشاهده نشد. (1/0P=) نتیجه گیری: استحكام گیر چهار سمان پلی‏كربوكسیلات، زینك‏فسفات، گلاس‏آینومر و سمان رزینی تفاوت چندانی با هم ندارد. بنابراین انتخاب سمان می‏تواند بر اساس نیاز‏های فردی بیمار و با توجه به قضاوت دندان پزشك صورت گیرد.

Introduction: Stainless steel crowns are valuable materials for the restoration of primary second molars. Luting cements provide the connection between crowns and prepared tooth structure so the aim of this study was to evaluate and compare the retentive strength of stainless steel crowns to the teeth after using luting cements including poly carboxylate, zinc phosphate, glass ionomer and adhesive resin cements. Materials & Methods: A total 48 primary second molars were randomly divided into 4 groups, the standard crown preparation (stainless steel crown) was done on each tooth and a crown with suitable size and retention were selected for each tooth before cementation. A U shape orthodontic wire was soldered to the crown and then the crowns of each group were cemented with one of the four cements. Next, the teeth were kept in artificial saliva and incubated for 24 hours at 37ᵒc. After that using a specially designed Instron Universal Testing Machine, the teeth were pulled away with 2mm/min speed. The load was gradually increased so that the signs of dislodgement of the crown from tooth would be observed. The surface area of SSC was measured by a graphical method. The retentive strength was measured in terms of load/area (kg/cm2). Results: The mean retentive strength (kg/cm2) of poly carboxylate cement was 17.2±3.3, 19.8±3.8, zinc phosphate 17.01±3.8 for glass ionomer and 19.27±3.7 for resin cement. Based on statistical analysis of One Way ANOVA, there was no significant statistical difference among 4 groups. (P=0.1) Conclusion: The retentive strength of these four cements showed non-significant difference. Therefore, the selection of the cement could depend on the individual patient’s needs and decision of practitioner.