تمثيل هاي تربيتي در خطبه هاي نهج البلاغه

نهج البلاغه اين قرآن صاعد جامع ترين منبع فكري اسلامي به خصوص تشيع به شمار مي آيد و طي قرنهاي متمادي خاستگاه انديشه هاي والا از جهت منابع و سخنان بليغ از جهت لفظ براي ملل عرب و عجم بوده است. قديمي ترين مطالب بلاغي درباره كلام اميرالمومنين (ع) به طور پراكنده توسط سيد رضي در نهج البلاغه نگاشته شده است. البته بعضي از شارحان نهج البلاغه به تعدادي از استعاره ها، تشبيهات، كنايات و ... به سبك سنتي اشاره كرده اند. از آنجا كه تحقيق بر تصويرهاي نهج البلاغه براي آنان هدف نبوده كتابي مستقل پيرامون چگونگي علم بيان در نهج البلاغه نگاشته نشده است تا نياز پژوهشگران اين عصر را برآورده سازد. لذا اين مطالب انگيزه رساله حاضر را فراهم آورد. نگارنده تصويرهايي از نهج البلاغه را كه در معناي مجازي به كار رفته بود شناسايي نموده است كه دريايي ضرب المثل در نهج البلاغه يافت مي شود كه نگارنده برحسب توانش از آنها كسب فيض نموده و با بيان مثل ها و ترجمه و توضيح كوتاه در خصوص آن و زمينه اي كه حضرت علي (ع) ضرب المثل ها را به كار برده را بيان نموده است اميد كه ساير دوستان و محبان آن حضرت بتوانند در اين زمينه گامهاي بلندتري را بردارند.