كاركرد اخلاق ديني درمديريت منابع زيست محيطي از نظر برخي سنت گرايان

از راهكارهاي حل بحران زيست محيطي معاصر بازگشت به دامان اديان و سنتهاي هزاره اي است. فضايل اخلاقي مشترك اديان هزاره اي در جهت دهي رواني به رفتارانسانها در قبال منابع زيست محيطي عبارتند از: 1-خودشناسي و بازشناسي تعريف جايگاه انسان به عنوان موجود مسيول در قبال محيط زيست. 2-التزام به عدالت و امانتداري در مديريت منابع زيست محيطي. 3-فضايل كرامت بخشي ، مشاركت پذيري و تقسيم امكانات موجود جهت رفع نيازهاي همنوعان. در اين پژوهش توصيفي - تحليلي نظريات سنت گرايان در خصوص مديريت منابع زيست محيطي را با استناد به تبيينهاي دكتر سيد حسين نصر از اين نظرات بيان نموده وبه نقد اين انديشه ميپردازيم . با وجودتكنولوژهاي موجود،بازنگري درجهانشناسي و انسانشناسي بر اساس اديان هزاره و بازگرداندن قداست و نظم طبيعي به محيط زيست ضروريست .بواسطه وجود نوعي غايت نگري متعالي در اين انديشه امكان حيات جامعه مثبت انديش و فاعلان اخلاقي نيكوكار و ضمانت عدالت در مديريت منابع زيستي تامين ميگردد.