ارتباط بين جهت گيري مذهبي (عقايد- مناسك و اخلاق اسلامي) با سلامت عمومي و عملكرد تحصيلي دانشجويان

هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين جهت گيري مذهبي با سلامت عمومي و عملكرد تحصيلي دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد مسجدسليمان مي‌باشد. آزمودني‌ها 251نفر (122پسر و 129دختر) بودند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه‌گيري اين پژوهش آزمون جهت گيري مذهبي با تكيه بر اسلام (آذربايجاني، 1382)، پرسشنامه سلامت عمومي (گلدبرگ و هيلر، 1979) و ميانگين نمرات دانشجويان به عنوان شاخص عملكرد تحصيلي بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. نتايج نشان داد كه جهت گيري مذهبي با مشكلات سلامت عمومي و ابعاد آن، يعني نشانه هاي بدني، اضطراب و اختلال خواب، اختلال در عملكرد اجتماعي و افسردگي همبستگي معنادار دارد. بدين معنا كه با افزايش جهت گيري مذهبي مشكلات مربوط به سلامتي دانشجويان كاهش مي يابد. و بين جهت گيري مذهبي و ابعاد آن با عملكرد تحصيلي همبستگي معنادار وجود ندارد. تحليل رگرسيون چند گانه نشان داد كه بعد اخلاق جهت گيري مذهبي، بهترين پيش بيني كننده سلامت عمومي دانشجويان محسوب مي شود. بنابراين، با توجه به نقش مذهب در سلامت عمومي، اهميت دادن به آن در برنامه ريزي هاي بهداشتي و ارتقا سلامتي ضرورت دارد.