بررسي جايگاه شخصيت و انديشه هاي بشر حافي درتحكيم نظام آموزشي صوفيه

ظهور تفكرات عرفان وتصوف،نقطه عطفي در تاريخ اسلام است. قرون دوم وسوم هجري دوره ي شكل گيري وتحكيم مباني فكري و عملي تصوف مي باشد. در اين دوره نظام آموزشي صوفيه توسعه ي بيشتري يافت،كتب وآثارمتعددي توسط عارفان و اهل تصوف به نگارش درآمد.از جمله عارفان اين دوره بشر حافي بود. مساله اساسي در اين پژوهش جايگاه انديشه ي توحيدي بشر حافي در باب جود وسخا،تاثير همنشين،مرگ وكرامات اودر نظام آموزشي صوفيه مي باشد.فرض اوليه بر اين است كه با توجه به اينكه بشر حافي جز اولين عرفاي نظريه پرداز؛ قبل از شكل گيري نظام آموزشي صوفيه بوده است؛ نظرات او در باب مفاهيم عرفاني ذكرشده توانسته است اورا در رده ي تاثير گذاران واستحكام دهندگان بنيان هاي فكري و عملي عرفان و تصوف در دوره ي شكل گيري نظام آموزشي صوفيه قرار دهد.نظرات توام با احترام بزرگاني چون، سُلمي ، هجويري ، قشيري، ابي الخير وديگر عُرفا تاييد اين ادعا است. اين پژوهش به روش كتا بخانه اي و با بررسي آثارمعتبر بجاي مانده از متصوفه انجام و مورد تحليل قرار گرفته است. نتايج پژوهش حاكي از تاثير گذاري وپيش گامي بشرحافي در باب مفاهيم نظري تصوف وهمچنين مورد احترام بودنش توسط تيوري پردازان بعد از او مي باشد.