انقلاب اسلامي ايران و مُجددان بزرگ مذهب شيعه

Islamic Revolution of Iran and Great Revivers of Shiite Islam

انقلاب اسلامي ايران زماني به پيروزي رسيد كه قابليت پذيرش استعمار و استبداد در ميان مردم از ميان رفت. اين اتفاق در فضاي فرهنگي‌اي رخ داد كه توسط سه تن از احياگران و مجددان بزرگ معاصر شيعه، يعني امام خميني (ولايت‌فقيه)، علامه اميني (ولايت) و علامه طباطبايي (علوم قرآن) مهيا شده بود. ضمن آنكه حلقه احياگران مذكور در كنار حلقه تقريب مذاهب اسلامي، فرهنگ اصلي انقلاب اسلامي ايران را شكل دادند. از منظر آسيب‌شناسي فرهنگي انقلاب، از دهه 1370، كوشش بسياري در راستاي محو آثار علامه اميني، علامه طباطبايي و امام خميني از سوي مخالفان انقلاب به عمل آمده است. انقلاب اسلامي ايران تا زماني در مسير صحيح خود گام برمي‌دارد كه از اين بستر پربار فرهنگي فاصله نگيرد و پي در پي به غناي آن بيفزايد.

Islamic revolution achieved victory when peopleʹs tendency toward accepting colonialism had faded away. This event happened in a cultural atmosphere which was prepared by three contemporary Shiite revivers namely Imam Khomeini (welayate faqih) allame Amini (welayat) and allame Tabatabaʹe (Quranic sciences). This circle along with the circle of taqrib [bringing Islamic denominations closer to each other] formed the main culture of Islamic revolution of Iran. From the viewpoint of cultural pathology of Islamic revolution, since 1990s extensive efforts have been conducted to eradicate allame Aminiʹs , allame Tabatabaʹe and Imam Khomeiniʹs works by Islamic revolutionʹs opponents. Islamic revolution of Iran moves in the right direction as long as it has not distanced from this rich cultural basis and it should add to its richness.