حقيقت مرگ، مرگ‌انديشي و معناي زندگي

Nature of Death, Death-awareness and Meaning of Life

مرگ مهم‌ترين مسيله آدمي در طول تاريخ بوده و است. انسان فطرتاً طالب بقا، حيات و آسايش است و از نابودي و فنا فراري و متنفر است. اين مسيله و ديدگاه‌ها و تحليل‌هاي متفاوت درباره حقيقت و ماهيت مرگ و نيز هراس از مرگ و عوامل تقليل وحشت مرگ تاثيري مستقيم در معناداري زندگي دارد. اينكه زندگي داراي ارزش زيستن است يا اينكه به هدفي پس از دنيا مي‌انجامد و يا قابليت بررسي كاركردها و نتايج را واجد است يا خير، به معناداري يا بي‌معنايي و پوچي زندگي منجر مي‌گردد. ديدگاه ديني انسان را به تفكر در آفرينش و هدفمندي آن و نيز ايمان به معاد و اعتقاد به جاودانگي دعوت مي‌كند. حيات طيبه و حيات معقول در ادامه حيات متصل و واحد دنيا و آخرت پيشنهادي قرآني جهت معناداري است؛ تصحيح ديدگاه نسبت به مرگ و اعمال صالح و توجه به جلوه‌هاي زيباي حيات اخروي و عدم غفلت از عموميت مرگ و مواجهه با مرگ از عواملي است كه زندگي را از چالش بي‌معنايي رها مي‌سازد و آرامش و طمانينه و اشتياق به باريابي به جوار رب را افزايش مي‌دهد.

Death has been and is the most important problem of human being throughout the history. Every man is innately in the pursuit of immortality, life and well-fare as they also hate destruction and annihilation. This problem as well as related views and analyses of the true nature of death, the elements of reducing the dread of death have all direct effect on meaningfulness of life. Whether or not life is worth living and leads to other-worldly goal, and is susceptible of studying its functions and accomplishments are all related to meaningfulness or absurdity of life. Theistic view calls human being to reflect on creation and its purposefulness, to believe in resurrection and immortality. Good life and intellectual life in continuation of this worldly life is Quranic solution in rendering life meaningful. By correcting one’s view of death and the way he should confront it, man meet the challenge of absurdity of life and find instead spiritual rest and tranquility through the joy in attaining the Lord of the worlds.