نقش و جايگاه ارتباطات سنتي در شكل‌گيري انقلاب اسلامي ايران

The Role and Position of Traditional Relations in the Formation of Islamic Revolution of Iran

اين مقاله سعي دارد تا با توجه به ادبيات حوزه فرهنگ و ارتباطات، ضمن پرداختن به پرسش چگونگي نقش و جايگاه ظرفيت‌هاي ارتباطات سنتي تاريخ اجتماعي ايران در جنبش‌هاي عدالت‌خواهانه و حركت سياسي اجتماعي انقلاب اسلامي ايران به ارايه تصويري شفاف و گويا از نفوذ و حضور و نقش كاربردي رسانه‌هاي سنتي در حوزه‌هاي اجتماعي بپردازد. با توجه به نقش و تاثير علما، مسجد، منبر، بازار، مراسم عزاداري، تجمعات و حركت‌هاي جمعي سنتي مرسوم در جامعه مذهبي ايران و ديوارنوشته‌ها و ديگر ظرفيت‌هاي فرهنگي و ارتباطي، مي‌توان به اهميت و ضرورت واكاوي و بازتعريف مفهوم ارتباطات سنتي در ادبيات حوزه فرهنگ و ارتباطات اسلامي پي برد و دريافت كه ارتباطات سنتي به عنوان عميق‌ترين و ساده‌ترين نوع ارتباطات، نقش بي‌بديلي در فرهنگ شفاهي ايران اسلامي و تحولات سياسي اجتماعي معطوف به انقلاب اسلامي داشته است.

With respect to the literature of the field of culture and relations and examining the role and position of the capacities of traditional relations in social history of Iran in justice seeking movements and sociopolitical movement of Islamic revolution of Iran, this article tries to depict a clear image of the influence and the practical role of traditional media in social arenas. Taking into consideration the role and influence of ulema [Muslim clerics], mosques, minbars, bazaar, mourning processions, gatherings and traditional collective movements in Iranʹs religious society, graffiti and other cultural and communicative capacities, we can grasp the importance and necessity to review and redefine the concept of traditional relations in the literature of the field of Islamic culture and relations and realize that traditional relations, as the deepest and simplest type of relation, has played an unparalleled role in oral culture of Islamic Iran and sociopolitical developments leading to the Islamic revolution of Iran.