ارايه الگويي براي بررسي بحران هاي ناشي از زلزله احتمالي با شدت هاي مختلف با توجه به استحكام ساختمان از ديدگاه ايمني بهداشت محيط زيست در مراكز آموزش عالي (مطالعه موردي دانشكده عمران دانشگاه آزاد اسلامي

Model of Seismic Analysis Risk, using indices of Environment Health in Higher Education Centers

در كشور ايران بحث زلزله و خطرات و خسارات آن از مهم ترين مسايلي است كه در بحث مديريت بحران مطرح مي باشد. مراكز آموزش عالي از مهم ترين سازمان هايي هستند كه در آن سرمايه هاي انساني، تجهيزات علمي و تاريخي قابل توجهي وجود دارد كه لازم است مورد توجه قرار گيرد. در اين تحقيق با بهره گيري از روش PSHAو تلفيق آن با منطقAHP و با استفاده از تكنيك FMEA اقدام به ارايه الگويي در خصوص ارزيابي ريسك گرديد. نتايج نشان داد كه ساختمان دانشكده عمران داراي ساختار ريسك قابل قبول در خصوص زلزله هاي 9 ريشتر بوده (به دليل احتمال وقوع بسيار كم زلزله 9 ريشتر در منطقه) ولي در ارتباط با زلزله هاي 8 ريشتر داراي ريسك غير قابل قبول ولي قابل تحمل و در زلزله هاي 7 ريشتر داراي ريسك غير قابل تحمل مي باشد. با توجه به ساختار ساختمان كه داراي مقاومت كافي در مقابل زلزله مي باشد در خصوص نحوه و نوع استفاده و چيدمان كاربري لازم است مورد بازنگري قرار گيرد.

The earthquake and its hazards and vulnerability are the main concerns addressed by the discussions on crisis management. The higher education institutes are considered the important organizations which provide essential human resources, scientific and historical equipment. This study offers a model of risk analysis, using PSHA method in combination with FMEA. The results show that the faculty of Civil engineering enjoys an acceptable risk structure in earthquake on 9 Richter scale but has an unacceptable risk but bearable structure in 8 Richter scale .It is unbearable in earthquake on 7 Richter scale. Given the structure of the building, which is resistant against the earthquake, one needs to reconsider the application and use of the building?