رويكرد انتقادي به پديده جهاني شدن

A critical approach to globalization

نگارنده در اين نوشتار، ضمن مفهوم شناسي "جهاني شدن" و بيان دو خاستگاه اجتماعي و فن آورانه اين مفهوم، به ابعاد چهارگانه اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي، اشاره و هر كدام از ابعاد مذكور را با توجه به دو رويكرد خوش بينانه و انتقادي، مورد نقد و بررسي قرار مي دهد. نگارنده، معتقد است "جهاني شدن" به صورت يك پروسه و صيرورت طبيعي، صرفاً در سطح ارتباطات، امكان دارد. بنابراين، جهاني شدن در ابعاد سياسي، اقتصادي، اجتماعي؛ به ويژه فرهنگي، با چالش هاي جدي روبه رو است. جهاني شدن ارتباطات، يك تيغ دو لبه است، هم زمان با ظهور همساني در قلمرو سياست و فرهنگ، تنوع و تعارض نيز جوانه مي زند. پس سخن از "دولت واحد جهاني" و"فرهنگ واحد جهاني" گزافه است.

After elaborating on the concept of globalization and its two technological and social origins, I will evaluate four dimensions of globalization, i.e. economic, political, social, and cultural ones, on the basis of a both optimistic and critical approach. I believe globalization as a natural process is possible only at the level of communications. Thus, it faces serious political, economic, social, and specifically, cultural challenges. The globalization of communication is a razor with two blades; along with the appearance of uniformity in politics and culture, diversity and conflicts appear, as well. Thus, speaking of a ‘unitary global state’ is nonsensical.