توسعه مدل طراحي بهينه سيستم كنترل سيلاب با در نظر گرفتنسدهاي تأخيري با استفاده از الگوريتم ژنتيك

با توجه به اين كه سيستمهاي كنترل و هدايت سيلاب بسيار گسترده و پر هزينه هستند، طراحي سيستمهايي با هزينه كمتر و با ملحوظ كردن تمامي ‌پارامترها و متغيرهاي طراحي، ذهن محققان را به خود مشغول كرده است. لذا ايجاد نوعي مدل بهينه‌سازي جهت طراحي اين سيستمها ضروري است. با توجه به كاربرد وسيع الگوريتم ژنتيك در علوم مختلف، در اين مقاله پس از بررسي تاريخچه تحقيقات و تلاشهاي انجام شده در زمينه كاربرد آن در حوزه مهندسي آب، از اين الگوريتم به‌عنوان روش جستجو براي طراحي بهينه اين سيستم‌ها استفاده شده است. در اين مقاله نوعي مدل بهينه‌سازي ارائه شده، كه در آن از الگوريتم ژنتيك به‌عنوان ابزار بهينه‌سازي و از بلوك Transport از نرم‌افزار SWMM به‌عنوان ابزار شبيه‌ساز براي تحليل هيدروليكي سيستم كنترل سيلاب استفاده شده است. مدل بهينه‌سازي ارائه شده، مجموعه‌‌اي كارامد را ايجاد كرده كه ضمن بررسي دقيق رفتار هيدروليكي سيستم، توانايي طراحي بهينه سيستم مورد نظر را دارد. به‌عنوان مطالعه موردي، از مدل مزبور براي طراحي بهينه سيستم كنترل سيلاب پارس جنوبي كه تركيبي از سد تأخيري با تخليه كننده تحتاني و چند كانال انتقال آب مي‌باشد، استفاده شده است. نتايج، نشان دهنده كارامدي مدل پيشنهادي در كاهش هزينه‌هاي ساخت تا حدود 23 درصد است.