بررسي تجمع فلزات سنگين كادميوم و نيكل در بافت هاي ماهي زمين كن (Platycephalus indicus) در تالاب حرا

تالاب حرا در استان هرمزگان با كاركردها و ارزش هاي متعدد، پرندگان نادر و آبزيان غيرمتعارف از جمله مهم ترين بوم سازگان هاي آبي در كشور محسوب مي شود. در سال هاي اخير به دليل افزايش استقرار صنايع مختلف در سواحل و رشد و توسعه شهرهاي ساحلي اين بوم سازگان آبي و آبزيان موجود به دليل تخليه فاضلاب و آلاينده ها به آن به ويژه فلزات سنگين در معرض تهديد قرار گرفته اند. پژوهش حاضر به منظور تعيين غلظت فلزات سنگين نيكل و كادميوم در بافت هاي عضله، كبد و آبشش ماهي زمين كن (Platycephalus indicus) در تالاب حرا واقع در استان هرمزگان، انجام گرفت. نتايج اين مطالعه نشان داد كه كبد بالاترين غلظت فلزات كادميوم و نيكل را، به ترتيب با ميانگين 0/91 و 3/03 ميكروگرم بر گرم نسبت به بافت هاي آبشش و عضله دارا بوده و كمترين غلظت فلزات در بافت عضله به ترتيب با ميانگين 0/28 و 2/64 ميكروگرم بر گرم مشاهده گرديد. نتايج آزمون همبستگي پيرسون در بافت هاي مورد مطالعه با عوامل طول كل، وزن و سن نشان داد كه ارتباط منفي معناداري بين غلظت فلزات در تمامي بافت ها با فاكتورهاي زيستي مذكور وجود داشت. همچنين نتايج حاصل از بررسي هاي آماري، حاكي از بالاتر بودن ميزان نيكل در بافت عضله نسبت به استانداردهاي WHO و FEPA بود.